Het tweede deel van de veldcompetitie begon voor VEO (tweede op de ranglijst met 10 punten uit 7 wedstrijden) thuis tegen het Haarlemse Rapid (0 punten). Op papier leek deze wedstrijd op voorhand een duidelijke zaak, maar de heenwedstrijd eindigde op “slechts” 17-20 in het voordeel van VEO en daarin bleek Rapid een taaie, fysiek spelende ploeg, die zich nu mogelijk gesterkt voelde door een in de zaal gewonnen beslissingswedstrijd tegen degradatie.
Tot 17 minuten voor de rust verliep de wedstrijd -met steeds een voorsprong van maximaal één doelpunt voor de thuisploeg- gelijk op (7-7) en waren er duidelijke verschillen in spelstijl: VEO wilde snel spelen, nam veel kansen maar trof relatief te weinig doel, waar de gasten een vertragende tactiek hanteerden en incidenteel zelfs uit volkomen stilstand via één enkel schot (soms van enorme afstand) wisten te scoren. Daarbij haalden de Haarlemmers veel winst uit de reboundzone, waar de leidsman veel Voorburgse fouten zag. Bij deze stand gaven de “2J’s” (Michelle & Sylvia Jongenburger beiden 2×; zou er nog een derde “J” bijkomen??) gelukkig gas en vijf minuten later stond de teller op een zeer verdiende 11-7. Echter toen viel er een grote schep zand tussen de Voorburgse raderen want tot de rust werd niet meer gescoord en de slimme Haarlemmers kwamen kort voor de thee dreigend terug tot 10-11.
Na de onderbreking leek Rapid tot schrik van het veelkoppig thuispubliek het initiatief te pakken en kwam zelfs bij 11-12 voor het eerst (en het laatst…) op voorsprong. Pas na 11 minuten in de tweede helft (totaal dus voor VEO een periode van 23 doelpuntloze minuten…) was het de degelijk spelende Ascha Strampraad (in de basis gestart voor de geblesseerde Marije Scheffers) die voor VEO de bevrijdende treffer via een doorloop in de korf legde: 12-12.
Bij deze stand werd de beweeglijke David Nanusevski ingebracht om het statische Haarlemse spel verder te ontregelen, waarna -wie anders???…- Sanne Cramer met een doorloop (13-12, de leadfoto van dit stuk) de Voorburgers verder uit het dal hielp. Jesper Verschoor –met veel verdedigende intercepties zeer belangrijk voor zijn ploeg- mocht verder orde op zaken stellen vanaf de strafworpstip (14-12), waarop ook Bouke van Drunick (15-12 en 16-12) met twee ouderwetse poeiers uit zijn winterslaap kwam (was het door de bemoedigende woorden van zijn moeder?…) en VEO in veilige haven bracht. Het Voorburgse leed (met nog ruim zeven minuten te gaan) leek hiermee geleden. Opgelucht ging men verder en een fase van “gallery-play” brak aan. Melanie van der Weijden en Kamil Hiralal (8x trefzeker bij de reserves…) mochten nog even sfeer proeven, wat nog bijna resulteerde in een prachtgoal van de laatste, maar die bal wilde er nét niet in. Daan de Groot (nuttig als altijd) maakte de pot zakelijk af naar 19-13, alhoewel de uitblinkende Verschoor met een balletje voorzien van een dubbele pirouette ondersteboven graag nog VEO’s 20e had gemaakt…
Coach René Arnoldus was achteraf blij met de punten, maar zag wel dat zijn ploeg een lange periode moeite had om te scoren. De algemene teneur bij de Voorburgers -ook bij de wijze oude mannen aan het bier…- was die “van de punten zijn binnen en daar gaat het om”…
Volgende week zal VEO in de uitwedstrijd én derby tegen directe concurrent Futura (11 punten) het vizier iets scherper moeten instellen wil het de tweede plek (VEO heeft nu dus 12 punten) behouden. De thuiswedstrijd ligt nog vers en katterig in het geheugen: 13-14 met een gemiste Voorburgse strafworp vijf minuten voor tijd en een beslissende goal in de laatste minuut…
VEO zal graag voor een revanche gaan!
[Scores VEO: Daan de Groot 4x/ Rieks van Dam, Sylvia & Michelle Jongenburger ieder 3x/ Bouke van Drunick en Jesper Verschoor elk 2x/ Ascha Strampraad en Sanne Cramer beiden 1x]
(Tot slot een serietje van Kamil Hiralals fraaie actie aan het einde van de wedstrijd:)
