VEO en KOAG stonden circa anderhalf jaar geleden in de zaal tegenover elkaar in een beslissingswedstrijd om lijfsbehoud in de eerste klasse. De Voorburgers trokken toen aan het langste eind. Afgelopen zaterdag stonden beide ploegen in Essensteijn wéér tegenover elkaar in het kader van de voorbereiding op de aanstaande zaalcompetitie en het leek wel alsof de klok teruggezet was naar destijds in Nieuwerkerk…
Beide ploegen trokken er ongekend fel vandoor in dit oefenpotje. VEO wilde (opnieuw niet in de definitieve opstelling, Jesper Verschoor startte niet fit op de bank) zich laten zien en KOAG leek op revanche belust. De eerste helft voltrok zich met een gemiddelde van bijna één goal per minuut, waarbij VEO’s tweede aanvalsvak (voor het eerst in deze samenstelling spelend en nog zoekend naar de juiste “schwung”) tweemaal met lege handen terugkeerde naar de verdediging. De eerste aanval vond de korf in de eerste helft makkelijker, maar dat viertal beschikte ook over Sylvia Jongenburger (weer uiterst prettig op dreef met vijf treffers in het eerste bedrijf, waarvan de 10-12 uit een bijzonder fraaie combinatie met een lepe aangeef van David Nanusevski…). Bij 5-4 (Sanne Cramer uit een slim genomen vrije worp) kwamen de blauwzwarten zelfs nog op voorsprong.
VEO speelde in hoog tempo vanuit de ruimte van het vak (voor de kenners: uit de “4-0”, men wilde deze strategie oefenen…) en nam veel schotkansen, maar de efficiëntie en reboundkracht van de bezoekers Krimpen aan den IJssel was in die fase van een hoger niveau. Daarnaast kon de Voorburgse passing beter, de ploeg leek zich soms in ijver, bewijsdrang en tempo voorbij te lopen. De rust brak aan met 12-15 in het voordeel van de geelgroene gasten.
De tweede helft startte de VEO-machine (met Verschoor in de ploeg) ten opzichte van KOAG vertraagd. Na vijf minuten waren de bezoekers bijna uit zicht verdwenen (12-18) en begon het Voorburgse publiek zich ongerust te maken (Overigens: leuk om te merken dat in dat publiek meerdere oudgedienden –Bijv. Robin Fuchs, Bryan Dinsbach en oud-trainer Frank Damshuiser- hun voormalige teamgenoten kwamen bekijken!).
Bij 12-18 startte de blauwzwarte motor weer en met twee strafworpen (verdiend door Michelle Jongenburger en Marije Scheffers) van de altijd hardwerkende Daan de Groot werd de achterstand teruggebracht naar 14-18. In de volgende fase scoorden de lange mannen (Bouke van Drunick en Rieks van Dam) beiden om en om driemaal, maar KOAG had steeds snel een antwoord klaar, waardoor VEO niet langszij kon komen. (De tijdwaarneming leefde met VEO mee en telde er per ongeluk nog een paar minuutjes bij, maar dat hadden de bezoekers door…)
In de laatste fase van de wedstrijd kropen de Voorburgers terug naar 24-26, waarbij van Drunick een fraaie doorloop (“binnenstebuitenachterstevoren” zonder te kijken achterwaarts afrondend…) terecht afgekeurd zag door de prima leidende Patrick Fuchs.
Met 24 doelpunten vóór heb je als ploeg een mooi aantal, maar verdedigend ligt er nog een klusje voor coach René Arnoldus, die poogde zijn ploeg tegen het felle KOAG (halverwege de tweede helft met vijf doelpunten vóór mopperend over van alles en nog wat alsof er een degradatie op het spel stond…??) patronen te laten oefenen. Er werd tot de laatste seconden gestreden voor elke bal, ook toen men tegen een achterstand van zes punten aankeek en … optimisme mag altijd: de tweede helft was met 12-11 voor VEO…
Dinsdagavond 8/11 speelt VEO de eerste echte wedstrijd tegen Movado (om de beker) in Dordrecht: Sporthal de Dijk, 21.15 u. Oh ja…. Hoe luidt het spreekwoord ook al weer? Een slechte generale betekent een ….?
(Scores VEO: Sylvia Jongenburger 6x/ Daan de Groot en Rieks van Dam 4x/Bouke van Drunick 3x/ Sanne Cramer en Jesper Verschoor 2x/ Michelle Jongenburger, Marije Scheffers en David Nanusevski allen 1x)
