Na de eclatante winst van de reserves op KIOS 2 trad VEO’s hoofdmacht op 3/10 in deze overgangsklasse aan tegen de laatste van de voor mij als “grote drie” ingeschatte teams, namelijk GKV uit Gorinchem, wat inmiddels tweemaal heeft verloren van de andere grote twee (met 21-17 van KVS, waar VEO 21-19 verlies pakte en met 18-21 van absolute titelkandidaat Nieuwerkerk, waar VEO met er met 8-29 af ging…). Als we Nieuwerkerk nu eens wegstrepen en VEO nog een keer de vorm van de wedstrijd tegen KVS zou kunnen pakken?… Een simpel optelsommetje zegt mij dan: Waarom niet stiekem gehoopt op een stuntje…😉…???… Maar dan zonder steun van het thuispubliek, dat mocht op deze door de gestaag neerdalende regen reeds mistroostige dag vanwege de Corona-regels niet aanwezig zijn… Voor de geïnteresseerden was voor het eerst een streaming (tenminste zo heet het dacht ik…) geregeld en dat was een kunststukje van onze technische mannen (Jesper Verschoor en Ruud Welschen). Super bedankt namens hen die met de benen omhoog in een droge huiskamer voor de buis deze pot konden volgen… En misschien was het wel goed dat het buiten regende, want alhoewel het decor alle ingrediënten had voor een sinister, sfeerloos en deprimerend oefenpotje, zou het een spannende wedstrijd worden waar soms de vonken vanaf sprongen…
VEO’s eerste aanvalsvak had in de beginfase wat moeite de goede cadans te vinden, waardoor de gasten viermaal de bal in ontvangst konden nemen en naar 0-2 uitliepen. Het tweede aanvalsvak kende een betere start via Kjeld Verboom, die zijn eerste schot en in dezelfde minuut een vrije worp in de korf zag vallen, kortom een 100% start van hem en binnen de kortste keren dus weer 2-2. Dit voorbeeld volgend zetten Christine van Eijsden (mooi schot) en Sylvia Jongenburger (slimme draaibal) de thuisploeg brutaal op voorsprong: 4-2. Maar GKV kwam weer langszij door mistasten in de verdediging, 4-4 met een halve helft achter de rug. In het vervolg van de tijd naar de thee gingen de ploegen zij aan zij verder: 5-4 door Jongenburger na een fraaie aanval over alle schijven, vervolgens 5-5 doordat GKV opnieuw een Voorburgse fout aftroefde en daarna 6-5 door Ivan Habermehl, die zich niet liet afbluffen, zich goed verweerde tegen een sterke tegenstander om hem naarmate de wedstrijd vorderde langzaam maar zeker onder de duim te krijgen. Een strafworp bracht GKV op 6-6 en Robin Fuchs tekende voor 7-6, kort nadat hij voor een “tête-á-tête” bij de arbiter was uitgenodigd. Bij 7-6 zag van Eijsden een bal op de korf van rand naar rand springen om tenslotte ervoor te kiezen niet door het gat te vallen, als… als… als… In deze fase begon Karin Olthof zich te manifesteren in verdedigende zin en pakte Daan de Groot een aantal nuttige intercepties. Edoch… weer kwamen de gasten op gelijk hoogte, 7-7. En toen was daar die vermaledijde laatste minuut, waarin VEO een kans vanaf de strafworpstip liet liggen en de gasten in de allerlaatste secondes op 7-8 kwamen… 😟…
De volgende 30 minuten begon Olthof voor VEO met een mooi schot (8-8) maar hierna sloegen de gasten een gaatje naar 8-11 aleer VEO via diezelfde Olthof 9-11 uit een fraaie combi met Marije Scheffers (Nuttig voor het hele vak en altijd positief stimulerend naar medespelers…) op het scorebord liet noteren. Hierop verschenen Roy van der Kroft en David Nanusevski binnen de lijnen en pakte Habermehl (ik zei het al, stapje bij beetje won hij het van zijn opponent…) twee nuttige ballen in de verdediging, wat een goal van de gevaarlijke van Eijsden (10-11) opleverde, precies halverwege het tweede bedrijf…
Een moment om een “déja vu” te krijgen… vorige week had VEO OVVO in de armklem met nog één goaltje verschil… Het zal toch niet weer… en ja hoor daar was de goal van GKV (Zij beschikken over vrouwen die “als mannen” heel soepeltjes van enorme afstand raak kunnen knallen…) 10-12, maar VEO heeft Olthof (intussen ook de nodige onderscheppingen in de verdediging meepakkend, zij was voor mij VEO’s “Woman of the Match”, topscorer aan Voorburgse zijde met drie goals…), dus: 11-12 in aansluiting op een goede verdedigende actie van de Groot. Intussen mocht een speler van GKV bij de leidsman opdraven om bijles te krijgen na een overduidelijke “schwalbe”…. Vervolgens toch weer 11-13 via een strafworp door een onhandige actie in VEO’s verdediging verkregen… Er restten nog 12 minuten… Er zijn weer veel kansen voor VEO, dat ondermeer door een verdedigende “steal” van een hoog springende Olthof (Ze lijkt soms weleens tweemaal langer…) wordt opgejut en terwijl intussen de “Zaag van de Week” uitgereikt wordt aan GKV’s nummer 20, die van Eijsden loeihard van de sokken loopt en geen enkel gebaar van excuus richting haar maakt noch compassie toont of sorry zegt (ook als is het allemaal onbedoeld en dat was het volgens mij, dat is toch het minste wat je kan/ moet doen…), maar gelukkig kan zij verder… De arbitrage (In de tweede helft getooid in knal groengeel, in de eerste helft bordeauxrood fraai hoor, overigens deden ze het voor mij prima…) moest efkes aan de bak en schikt alles in der minne…
En dan nog 6 minuten… Van der Kroft maakt 12-13… En dan nog 5 minuten… Zou de ingebrachte Julia Schoenmaker VEO over de streep trekken? … Van der Kroft na een fraaie actie met de Groot: 13-13!… In diezelfde minuut weer een vrouwengoal van GKV: 13-14… Mensen wat een spanning…ondanks het ontbreken van het publiek… Daar is “the man with the golden shoes”: Habermehl (Voor mij VEO’s “Man of the Match”…) flitst, verdient een stip en rondt deze koelbloedig af: 14-14… Nog 3 minuten… GKV komt wéér op voorsprong… 14-15… Nog 2 minuten… en dan blaast de spreekwoordelijke “olifant” opeens het sprookje uit…. Pffff… de rikketik slaat nog… maar de druiven waren bijzonder zuur voor het hardwerkende VEO, deze uitslag was geen loon naar werken en toonde aan, dat de Voorburgers meer in de mars hebben dan de huidige ranglijst doet vermoeden.
In tegenstelling tot vorige week tegen OVVO en eerder tegen KVS slaagde VEO er dit keer wel in om een (door mij) hoger ingeschatte tegenstander (zij spelen in de zaal hoofdklasse…) bij te houden en de Voorburgers nivelleerden tot twee keer toe een gat van drie, resp. twee doelpunten. Mentaal zit het absoluut snor, maar helaas…VEO stond opnieuw met lege handen en gezien het scoreverloop zou een gelijkspel mijns inziens recht gedaan aan de verhoudingen, edoch het mocht niet zo zijn. Wel vind ik, dat het team opnieuw moed mag putten uit het vertoonde spel en met name de moraal, er is geen reden bij de pakken neer te gaan zitten. GKV is geen onderdeurtje en ging met nog kramp in de billen van het samenknijpen weg uit de Arena… Vroeg of laat moet het kwartje wel de Voorburgse kant op gaan vallen…
De rangorde in de poule is na vandaag niet gewijzigd ten opzichte van de vorige week. De volgende wedstrijden is het heel simpel…. Het wordt de dood of de gladiolen: directe concurrenten voor de onderste posities wachten VEO op. Eerstvolgende zaterdag gaan de Voorburgers naar Velocitas in Leiderdorp, qua ledenaantal een korfbalreusje, en de week erna komt KVA uit Amstelveen naar Arena. Dit zijn voor alle drie de ploegen “vier punten wedstrijden”, er zal diep moeten worden gegaan om hier met acht 😜 punten uit te komen…
En dan die bizarre atmosfeer om de wedstrijden heen…
Spelen zonder publiek??!!…. Hoe zou dat zijn??!!… Hoe was het??!!… Zou het “stil aan de overkant” zijn en blijven… Maar niet heus, onze geluidsinstallatie blies mij (als “pers” heb je speciale permissie…) in de pauzes bijna de van de sokken… Maar toch wel een bijzondere belevenis met alleen aanwezigheidsgerechtigde mensen en het grote publiek als afwezige, kan ik u als eenzame aanwezige vertellen.
Maar bovenal… Hoe zouden de spelers en speelsters het ervaren???… Ter plaatse zie je een kale, lege omheining, waar normaliter gezelligheid troef is, als achtergrond hoor je het continue geruis van de snelweg door de neerdalende regen heen. De uiteindelijke sfeer buiten de lijnen was uiteraard mat, maar binnen het veld sprongen de vonken er soms vanaf… Dus qua spel merkte ik er niet zoveel van…
Je kon de verbale activiteiten van de spelers en coaches echter wel veel beter volgen dan anders, zowel van onze mensen, maar zeker ook de gasten kon je goed waarnemen wat men binnen de lijnen af “toeterde”. Ik zal u maar niet trakteren op de letterlijke teksten…
En het spel, de spelers??… Er was geen beïnvloeding door publiek mogelijk. Ik kan mij voorstellen, dat je als speler graag voor een inspirerende volle bak speelt en met name een thuisploeg zal hier schade van ondervinden, want thuispubliek wil de spelers nog weleens een “boost” geven (ik herinner me nog een mooi kippenvelmomentje met een paar fakkeltjes…). Bij VEO kan de negende man/ vrouw soms letterlijk opstaan om hun heldinnen en helden aan te vuren en je moet echt een ijsbeer zijn om als speler daar geen kick van te krijgen… Misschien hadden die laatste twee minuutjes bij VEO 1 een andere uitkomst gegeven, wanneer de Blue Tigers hun schouders eronder hadden kunnen zetten…Maar ja, die waren er dus niet… En als als als… Als bananen recht waren waren ze niet krom… Spelers meldden achteraf hun fans echt wel te missen, soms geven die aanmoedigingen écht extra power… Maar nogmaals, petje af voor de mentaliteit, ik heb in het spel bepaald geen verminderde inspiratie gezien…
Laten we vooral blijven denken in oplossingen: 💪🏻 👍🏻…Een ideetje voor de volgende keer: de wedstrijd richting de huiskamer streamen en andersom het publiek vanuit huis via de speakers langs het veld keihard “screamend” terug streamen naar het veld… Zou dat de thuisploeg kunnen helpen? Hierbij is echter wel een kleine vorm van “etherdiscipline” (Jammer dat die geweldige Ellie Lust WIDM heeft moeten verlaten 😢…) nodig: er is immers vertraging op de lijn en gejuich bij een middenuitbal na een goal klinkt wel heel erg raar 😜… Of de Blue Tigers moeten op dubbele snelheid kunnen “screamen”?…
Help, technische mannen kunnen jullie dit misschien efkes regelen voor het duel tegen KVA op 17/10…???… 🤩
