VEO en het Dordtse Sporting Delta troffen elkaar in Voorburg op de laatste speelronde van de zaalcompetitie. De thuisploeg had zich dankzij een gigantische stunt in Middelburg tegen Swift vorige week al definitief veilig gespeeld en zou vandaag alleen bij een verlies met meer dan vijf goals verschil de koppositie van het “rechterrijtje” aan de bezoekers moeten prijsgeven, die volgend jaar ook in de overgangsklasse actief zullen zijn. Kortom, het leek een scenario tot een gezapig potje, met feestneuzen en carnavalspruiken op, trukendoos open, in polonaise met z’n allen door bastion Essesteijn… Niets bleek minder waar…
VEO pakte de “lead” (2-0) door goals van Christine van Eijsden en Christiaan Enderink (dit seizoen steeds sterker acterend in zijn functie!…) vanaf de strafworpstip (Geforceerd door Sylvia Jongenburger). Via 3-1, 4-2, 5-3 en 6-4 (resp. Daan de Groot, Sylvia J, Roy van der Kroft en opnieuw Enderink vanaf de stip, dit keer verdiend door David Nanusevski) leidden de Voorburgers ongeveer halverwege de eerste helft met twee goals verschil, waarbij het gegeven dat Delta tweemaal de zoemer van de schotklok had moeten verwerken de verdedigende kracht van VEO illustreerde…
De Groot (vandaag nuttig, hardwerkend en goaltjes meepikkend, dit was een soepel en fraai “hoekie”…) tekende voor het eerste gaatje van drie goals: 7-4, maar de gasten bleven aan het elastiek: 8-5 (Vrije worp Sylvia J, gedreven als altijd, kort voor rust een nuttige “steal” en enorm gevaarlijk voor de korf…), 9-6 door Jeanne Jongenburger (VEO’s “dynamo”, pakte kort hierop een fraaie verdedigende interceptie…), maar dan toch weer 9-8 op drie minuten voor de rust. Enderink mocht aanleggen vanaf de stip (Wederom verdiend door Nanusevski…) en werd de thee bereikt met 10-8, waarbij onderweg een “fade away” (Wauw wat klinkt dat geweldig…) van van der Kroft na enkele fraaie Voorburgse aanvallen, van de leidsman geen genade kreeg…
Onder aanvoering van een schuchter ingezette “wave” op de tribune startte het tweede bedrijf. Delta was niet naar Voorburg gekomen om in pais en vree de punten in te leveren. Dat bleek direct na de onderbreking, toen binnen drie minuten 10-10 op het bord stond. Maarrrr….. Als VEO’s vlaggenschip dit seizoen van één ding blijk heeft gegeven is het wel veerkracht en dat betaalde zich in deze tweede helft ook weer uit… Dit keer pakten in eerste instantie de vrouwen de handschoen op: Van Eijsden tekende eerst fraai voor de 11-10, waarna Renee Molman 12-11 binnen schoot en Van Eijsden 13-12… De Groot pakte met 14-13 tussendoor zijn tweede “hoekie” mee, waarna opnieuw Molman (Elke week beter wordend, gewoon raak schietend en verderop beslissend voor VEO…) weer twee goals verschil realiseerde en dat allemaal binnen acht minuten…
Robin Fuchs was binnen de lijnen verschenen en knalde van afstand 16-13 in de korf. De thuisploeg hield de Dordtenaren vervolgens een tijdje op drie goals (17-14, de Groot mooie vrije worp verdiend door Jeanne J; 18-15, lekkere doorloop Sylvia J; 19-17 van der Kroft; 20-17 Enderink vanaf de stip na een vliegende tackle op Sylvia J) toen Fuchs plots geheel vrij kon aanleggen en deed wat heel VEO van hem verwacht: droog scoren, “plof”… 21-17! Met nog vijf minuutjes te gaan leek het over, maarrrr… Dordt was fanatiek vandaag, kletste erop en in “no-time” moest VEO de polonaise weer onderbreken: 21-21 (nog twee minuten…)… Maar toen (ik had het al aangekondigd…) was daar Renee Molman met nog ruim een minuut te spelen 22-21 en dan die brede glimlach er achteraan… mooi om te zien en verdiend! Vandaag was zij voor mij de “Most Valuable Player” van VEO 1: knokkend, overzicht en scorend… Dat van der Kroft (“Ice”) in deze spannende fase nog een strafworp verzilverde deed er cijfermatig niet meer toe, maar is wel illustratief voor zijn kwaliteiten… Eindstand 23-21!
VEO is erin geslaagd om na een promotie zich te handhaven in de overgangsklasse en hoeft in de Haagse rangorde alleen KVS een plekje voor zich te dulden: de Scheveningers eindigen als vierde, terwijl VEO dit seizoen (vijfde) als kampioen van het rechterrijtje afsluit. Een topprestatie voor de promovendus, die er hard voor heeft moeten werken en zich soms uit diepe dalen terug moest knokken. Echt héél goed, een reden om de selectie na afloop in het zonnetje te zetten en onder applaus als kampioen van het rechterrijtje te huldigen… Coach Johan van Barneveldt glunderde van oor tot oor…
Op 20 april “mogen” de Voorburgers thuis tegen de Meervogels weer “de wei in”… Ik moet opeens terugdenken aan dat filmpje dat pas op het journaal was: Ergens in Nederland liet een boer zijn koeien voor het eerst de stal uit die wei in… Nou… Dát was me een visueel spektakel… Met slingerende en klotsende uiers (Zou melk daarbinnen ook schuimen?…) bokkensprongen makende kanjers van koeien, die als dartele veulens het zompige gras op haastten… Ik vraag me af of onze toppers ook zó happig zijn op de aanstaande overgang 😜…
Enfin, er is nog tijd genoeg om af te schakelen van een enerverend zaalseizoen en aan het idee te wennen, een deel van het team vertrok direct na de pot naar een wintersportbestemming (Hoe doe je dat trouwens in de lente??… Op een Alpenweide naast Heidi gras-skiën? Rotsrodelen? “ZonderSnow”-boarden?… Gezelschapsjodel in het chalet is gelukkig altijd een optie…) oefenpotjes en P-Party’s te houden alsmede Uw bioritme weer op te schalen naar de zomertijd, want dat evenement begon ook weer deze zaterdagnacht, de klok een uur vooruit… Mijn “bio-swing” moet daar tegenwoordig behoorlijk aan wennen, ik zou willen voorstellen elk half jaar de klok steeds een uur terug te zetten, dan slapen en leven we langer, kunnen we ook weer later met pensioen😉…Tot op het veld?!…🐄
(PS. Voor mij ff geen karnemelk…. 🤪)
(Scores VEO: Daan de Groot en Christiaan Enderink 4x/ Sylvia Jongenburger, Christine van Eijsden, Renee Molman en Roy van der Kroft 3x/ Robin Fuchs 2x/ Jeanne Jongenburger 1x.)
VEO 2 – Juliana 2
De reserves troffen voor de hoofdmacht thuis Juliana 2. Eerder werd in Oud Gastel met 14-15 gezegevierd. Ook voor deze ploegen de laatste zaalwedstrijd en niets anders dan de eer op het spel.
Mmmm…. Na nesteling op tribune wachtte mij omringd door enkele dames een onverwachte en ongewilde beschouwing betreffende een zwangerschap ondersteunende hoog sluitende spijkerbroek… Zou dat ook iets voor de wat corpulentere man zijn? Lijkt me heerlijk… Alhoewel… Kan ook weer wellicht ten koste gaan van die aërodynamische druppelvorm, welke mij op de fiets helpt bij tegenwind…🤔….
Bij de thee was het pleit al beslecht: 12-3 voor de Blauwzwarten. Toch bood Juliana aanzienlijk meer tegenstand dan deze stand doet vermoeden: VEO was gewoon goed, schoot simpelweg raak en kende fraaie snelle combinaties. De Voorburgers liepen uit tot 20-7 aan de hand van de met scherp schietende Julia Schoenmaker en excellerende Kamil Hiralal (beiden 5x raak…), maar ook Melanie van der Weijden onderscheidde zich met snelle doorbraken, twee goals en sterk verdedigen (Er was iets bijzonders aan haar kapsel… Zal ik dat ook eens proberen… Misschien word ik dan ook snel… Compenseert weer het verlies van de druppelvorm op de fiets…), terwijl Marije Scheffers een lastige tegenstandster uitschakelde en menigmaal een teamgenoot in scoringspositie perfect bediende… Lisette Altena was nuttig in de rebound en pikte een goaltje mee, terwijl Yannick Sterk na een zware blessureperiode zich elke week sterker manifesteert, Dion ten Brummelaar week op week zijn waarde bewijst en Bram Habermehl als altijd aanvallend gevaarlijk is, maar ook verdedigend zijn tegenstander onaanspeelbaar maakt…
Bij VEO 2 ging een “siddering” door de zaal toen A-junioren Sanne Theil en Pepijn Verschoor bij 20-7 speelminuten kregen van coach Wouter Jansen… en… hoe… Theil liet zich bepaald het kaas niet van het brood eten en onderscheidde zich door sterk verdedigen, waaronder een nuttige “steal”, om vervolgens aanvallend zonder enige géne lekker durven schieten… Verschoor had er die middag al 12 (!) ingelegd bij zijn eigen team en voegde daar tot groot enthousiasme van het publiek nog eens drie aan toe, waaronder VEO’s 25e en laatste, waar hij nota bene eerst zelf de bal voor veroverde… Is hij VEO’s “Richard Kunst” in wording?… We zullen Theil en Verschoor (Jaja… de “dynastie” wordt voortgezet…) vast vaker terugzien op dit niveau, petje af hoor!… Eindstand 25-10!
De reserves eindigen in een zware poule als derde, waar zij lang meestreden om de bovenste plek. Gewoon een goed seizoen gespeeld, zeker als je meerekent, dat VEO 2 ook back-up en daarin soms cruciaal voor de hoofdmacht was… Ook coach Jansen mag terecht trots en tevreden zijn over de prestaties van zijn team!…
(Scores VEO 2: Julia Schoenmaker, Kamil Hiralal en Dion ten Brummelaar 5x / Pepijn Verschoor en Bram Habermehl 3x / Melanie van der Weijden 2x / Lisette Altena en Yannick Sterk 1x.)
Het jubileumjaar begint
Na de wedstrijd van VEO 1 presenteerde het organiserend kernteam het logo voor het jubileumjaar. Daarbij deden zij een beroep op iedereen om zich in te tekenen voor de organisatie van een evenement. Doet u ook mee? Zie deze link: 100 jaar VEO
