In ´Het Favoriete Team Van´ stellen (oud)spelers van VEO hun beste team op. Met welke spelers hebben zij mooi momenten gehad? Of welke spelers zijn echt van grote klasse? Na een korte winterstop zal ik het startsein geven om mijn eigen favoriete team op papier te zetten.
Heren
Arno van Meerbeek
Arno is heel speciaal voor mij. Ik heb meerdere wedstrijden naast hem gestaan bij Eibernest. Ik vond dat echt fantastisch. Hij was mijn jeugd idool. Zo krachtig, zo oersterk. De man met een aanvoerdersband zo groot als een autoband. Er waren wedstrijden dat hij geen rebound verloor, zoveel onverzettelijkheid en zelfvertrouwen in zijn spel. Als voorbeeld geef ik altijd Ruud Gullit in de catacombe voor de wedstrijd in zijn hoogtijdagen bij Milan. Door zijn charisma en statuur stond je als directe tegenstander al 1-0 achter. Je zag de angst. In mijn ogen was hij één van de betere rebounders van Nederland. Daarnaast nam hij als ervaren routinier en kameraad mij onder zijn vleugels. Dat zal ik altijd blijven koesteren.
Dirk-Jan Westmaas
Helaas gestopt. Ex PKC-er en Tjoba. Onderdeel van gebroeders Westmaas. Een blok beton, absolute heerser in de rebound en ondanks zijn mindere startsnelheid een slimme speler. Kon de meest onwaarschijnlijke schoten maken waardoor je dicht op hem moest zitten. Een plezier om naar te kijken in de wedstrijd. Deed dingen die je niet voor mogelijkheid hield, alsof het vanzelfsprekend was. Bracht de energie, de arrogantie, de kracht in een team, zodat je zelf onoverwinnelijk voelde. Ik heb meerdere duels tegen hem mogen uitvechten. Het was geen pretje om tegen Dirk-Jan te staan. Een absoluut fenomeen. Helaas ontbrak de ambitie en drive om de top van de league te halen. 100% dat hij het Nederlands team gehaald had.
Rieks van Dam
Cultheld ‘Ricky’. Door tegenstanders misschien wel de meest onderschatte speler. Onmisbare schakel in je vak. De perfecte beschrijving van een speler die zich volledig wegcijferde om je in stelling te brengen. Hij staat niet altijd in de schijnwerpers maar een speler die je absoluut nodig hebt om een team te laten draaien. Hij is zo uniek . Echt een instictkorfballer. Hij had geen beelden of veel tactiek nodig. Hij deed alles op gevoel waardoor een tactiek niet altijd werkte tegen hem, dan deed hij het gewoon op een andere manier. Goaltjesdief pur sang. Je weet gewoon als het er op aankomt , dat hij het wel zal doen. (uitblinker met 6 goals in de kampioenswedstrijd tegen RWA). Als ik langs mijn tegenstander rende en de bal aan hem gaf dan kon je al naar het andere vak lopen. Die bal zat er zeker in. Hij kent geen spanning. Ook naast het veld een grote held.
Martijn Roos
Een ander voorbeeld uit mijn Eiber-jaren. Publiekslieveling van de BWA (Blue White Army), supportersvereniging OVVO. Een waanzinnige scherpschutter met een belachelijk goed schot. Aanvallend was hij met zijn snelheid niet te houden. Kon goals maken vanuit alle hoeken en standen. Een diepe 1-1 beweging waar je als verdediger hol en dol van werd (zelf helaas mogen ervaren). Op de voorvoeten van de verdediger lopen en dan een flinke aanzet. Roos behoorde in mijn ogen ook tot het rijtje van positie beste ‘spits’ ooit.
Reserve
Ik had de gemaakt tussen Martijn Roos of een ander fenomeen Maarten van Brenk (NOVA, voorheen TZ 1 EN AWDTV 1). Ook voor hem maak ik graag ruimte op mijn lijstje. Zo bezeten van het spelletje. Een absolute veelvraat in het maken van goals en winnen van prijzen. Als hij een goede dag heb kan je een hele nare dag beleven. Zo vlug en handig zie je er weinig.
Dames:
Kallista de Graaf
Bij Eibernest zag iedereen haar als spits. Extreem snel, zuiver schot een goede pass. Zeer dominant in het spel. Haar kern kwaliteit was het scoren van belangrijke goals. In de jaren dat Eibernest bijna promoveerde naar de Korfbal League was zij op aanvallend vlak van buitencategorie. Daarnaast waren de vrijeballen een zekerheidje. Een ongekend rendement kon ze daaruit halen. Coaches van de tegenstanders werden helemaal gek als zijn ploeg een vrije bal tegen kregen. Geweldig om die eindpass te geven aan zo’n klasbak.
Sylvia Jongenburger
Helaas is ze niet meer actief in de league bij Fortuna. Het is natuurlijk zeldzaam dat iemand met zoveel talent op haar jonge leeftijd gestopt is met Jong Oranje en het korfballen op topsport niveau. Behoorde in de jeugd bij de beste 8 korfbalsters van Nederland. Er alles over voor hebben om in de top te blijven is wel een essentieel iets. VEO mag in de handen knijpen met Sylvia in de gelederen. Gewoonweg de beste aanvalster van de overgangsklasse op dit moment. Een dame waarbij alles zo gemakkelijk lijkt. Enorm moeilijk te verdedigen en een ware plaag voor haar tegenstander. Ze heeft een fantastisch balgevoel, geweldig inzicht en kan teamgenoten aan de lopende band vrij spelen met haar uitstekende passing.
Michelle Jongenburger
Twee seizoenen lang mijn vaste vakgenoot. Een echte pitbull. Kan elke aanvallende dame op dit niveau helemaal aan banden leggen. Tot tranen aan toe zag ik speelsters om een wissel vraag. Ik zag een interessant interview voorbij komen met een speelster van het Nederlands team Jessica Lokhorst (top 2 beste verdedigster in de korfballeague) ‘’Ik vind ook dat veel mensen de waarde van goed verdedigen nog steeds onderschatten. Trainers letten negen van de tien keer op de scorende mensen, maar uiteindelijk moet een team in balans zijn en wil je dat spelers ook tegenstanders ervan kunnen weerhouden om die doelpunten te maken’ Zelf ben ik hier helemaal mee eens. Een spits op 2 a 3 veldgoals houden is net zo mooi als 6 tot 8 goals maken. Helaas moeten we Michelle dit seizoen missen door haar wereldreis. Een enorm gemis. Ik hoop voor VEO en het team dat ze snel terugkeert in VEO 1.
Cheraly Pluimers
In mijn Eiber periode veel wedstrijden mee gespeeld. Je hebt dames die zich helemaal kunnen wegcijferen voor een ander. Cheraly was zo iemand. Keek altijd gelijk naar een betere kans voor een ander. Hield het vak constant bij elkaar. Communicatief super sterk. En dat is een gave. Ik heb daar altijd met veel bewondering naar gekeken.
Coaches:
Jan Bongers en Arthur Carolus waren 3 seizoenen mijn trainers bij HKV/Ons Eibernest. Ze konden door hun fanatieke coaching een hecht collectief maken waar je als tegenstander liever niet tegen zou willen spelen. De verdediging was de basis. Strijdlust en passie de boventoon. Een mooie quote van Jan: ’energy flows, where attention goes’. Ik heb mooie prijzen mogen winnen met hun aan het roer. Daarnaast gaven ze mij enorm veel vertrouwen toen ik als een A junior in de hoofdklasse terecht kwam. Mijn dankbaarheid naar deze twee helden zal altijd blijven.