Lijstaanvoerder VEO 6 ging in de wat schemerige Hal “de Schenkel” in ’s-Gravendeel op bezoek bij directe concurrent ADO 4, dat het team van coaches Rianne Breeschoten en Marco Rot met één verliespuntje minder op de hielen zit. Een titanenduel tussen twee ploegen, die elkaar voor het eerst in deze door “afgelaste” duels merkwaardig geklutste competitie troffen…
Anne Koot (2x) nam haar team in de eerste zes minuten energiek op sleeptouw: 0-2, maar de technisch vaardige thuisploeg was vier minuten later alweer langszij: 2-2. Eliza van der Klink pakte verdedigend een paar nuttige ballen, waardoor Winnie ’t Hoen (Vandaag erg sterk, pakte rebounds, intercepties én scoorde…!!) met een schot en een fraaie doorloop de blauwzwarten naar 2-4 kon tillen. De Voorburgse tactiek begon zich af te tekenen -VEO’s coaches hadden blijkbaar video’s van de tegenstander goed bestudeerd?!…-: terwijl de mannen de gevaarlijke spitsen van ADO in bedwang moesten houden, werden de vrouwen naar voren geschoven om de goals te maken: Birgit Moerkerken (relaxt en trefzeker als altijd…) bracht VEO op 2-5 mede omdat dat de gastploeg te pas en te onpas schoten pakte. Aaron Nilsson heerste in het luchtruim en sloeg (de eerste mannengoal van VEO…) een kleine tien minuten voor rust een gaatje naar 2-6. ADO wist luttele tellen later 3-6 aan te tekenen (driemaal scores van mannen) en daarmee was acht minuutjes voor de onderbreking de ruststand al bereikt. Beide ploegen leden soms slordig balverlies (nervositeit als gevolg van het belang van de wedstrijd??…) en morsten kansen (VEO bijvoorbeeld vrije doorloop en meerdere korte kansen…). Aan de andere kant speelden de Voorburgse talenten de laatste minuut voor rust erg professioneel uit, loerend op een kans om met vier goals verschil aan de thee te gaan, maar dat lukte dus nét niet…
Na de onderbreking steeg de spanning en hield het Voorburgs publiek de adem in toen Hristo Dest geblesseerd leek, maar gelukkig kon hij verder… ADO voerde de druk op, maar tot Moerkerken het welletjes vond en tien minuten na een snelle 4-6 VEO naar 4-7 schoot. De thuisploeg liet zich echter niet afschudden: via 5-7 en 5-8 (’t Hoen met haar derde…) stond het tien minuten voor tijd plots 7-8, omdat opeens enkele ADO-vrouwen begonnen mee te scoren. De Voorburgse staf bleef vol vertrouwen ijzig koel op de bank, tactisch schakend door goed gebruik te maken van spelerswissels… Richard Groenendijk en Niels Reitsema stoorden/ reboundden naar hartenlust, terwijl in de score VEO’s vrouwen uiteindelijk de doorslag gaven: wederom Moerkerken op dit vitale moment (7-9), waarna Nathalie van der Weijden vier minuten voor tijd definitief orde op zaken leek te stellen met een genetisch bepaalde en karakteristieke “van der Weijdense afstandspoeier” die letterlijk in de korf dreunde (een klassiek “hoekie”…): 7-10.
Maarrrr in deze laatste 240 seconden zouden nog maar liefst vijf(!) scores vallen… Via 8-10, 8-11 (Nilsson) en 9-11 stond het met minder dan één minuut 10-11, ADO ging voor “de dood of de gladiolen”… Een hectische slotfase (De leidsman van dienst -voor de zekerheid stond er met grote letters op zijn rug dat hij de scheidsrechter was…- was overigens écht geweldig, floot zuiver en ontspannen, liet zich door niets van zijn stuk brengen…) brak aan waarin Sascha van Hoorn ter aarde stortte door onverwachtse ’s-Gravendeelse windstoten rondom de korf (Het kan op die Zuid-Hollandse eilanden flink waaien.., ahum…), waarop Robin Kuijpers leep de pot besliste: 10-12!!!…
En zo won een gehavend VEO 6 (Sietske Scheffers was geveld door de heersende griep…) beheerst dit sleutelduel (VEO heeft nu één en ADO vier verliespunten met voor VEO nog drie wedstrijden te spelen…) van de ’s-Gravendelers en deed daarmee héél goede zaken….want… Woensdag 28-2 om 20.45 u is alweer de return in Essesteijn; bij winst zijn VEO’s talenten niet meer in te halen en dus Kampioen! Bij onverhoopt verlies is er nog steeds alle kans, maar dan moeten de resterende twee laatste (uit)wedstrijden gewonnen worden. De “target” lijkt mij duidelijk: niets leuker dan thuis kampioen worden…!! Zorg dat je erbij bent!!!…
(Scores VEO 6: Winnie ’t Hoen en Birgit Moerkerken 3x/ Anne Koot en Aaron Nilsson 2x/ Nathalie van der Weijden en Robin Kuijpers 1x.)
VEO 3 knokt voor het kampioenschap, maar een gemotiveerd Achilles 3 was dit weekend een te zware opgave voor deze Voorburgers: vanaf het begin liep men achter de feiten aan: slordigheden (Uitgelokt door Haagse druk…) teisterden de ploeg en coaches Anton van Heusden/ Arnold Jongenburger grepen (gedwongen door een achterstand van 6-2…) al halverwege de eerste helft naar het wapen van de dubbele wissel… VEO herstelde zich iets en hield de schade bij de onderbreking beperkt tot 10-6.
De tweede helft kwam blauwzwart met 22 minuten op de klok nog heel dichtbij: 12-11 (O.a. driemaal een met scherp schietende Boudewijn Vermolen…). De spanning steeg en Achilles (tegenwoordig getooid met een “snuifje” groen, vanwege het “opslurpen” van Ready denk ik?… Wel even wennen hoor…) leek onrustig te worden en richtte zich op de (m.i. prima) arbitrage, maar VEO kon niet definitief langszij komen… Uiteindelijk pakte de thuisploeg nadat zij tien minuten niet had kunnen scoren de draad weer op en liep negen minuten voor het einde uit naar 15-11. VEO gaf echter niet op en wist in deze laatste fase nog viermaal de korf te vinden, maar omdat de thuisploeg dat ook twee keer lukte eindigde de pot op 17-15.
Concurrent DES 3 maakte geen fout en staat met nog één wedstrijd te gaan twee punten voor op VEO, dat lang de ranglijst aanvoerde, maar gekweld door blessures aan het einde van de rit de titel als zand door de vingers ziet verdwijnen… Desondanks blijf ik het een knappe prestatie vinden, dat zij ook dit seizoen bovenaan meetellen!…
Overigens… Mocht u ooit naar de Sportcampus in het Zuiderpark moeten: een fantastische accommodatie, maar bijna onbereikbaar door wegopbrekingen, parkeergelegenheid zo ontoereikend en onhandig aangelegd dat relletjes dreigen tussen wanhopige automobilisten… Kies vooral voor fiets als transportmiddel of de tram (En dan neem dan ook zo’n handig opvouwbaar stepje mee, want het is nog een heel stuk lopen van de halte…) óf wees de eerste die per “drone” erin slaagt zichzelf voor de ingang van het complex te droppen….
(Scores VEO 3: Boudewijn Vermolen 6x/ Margit Heine en Remi Hartgers 3x/ Dennis Ouwerkerk 2x/ Linda Jongenburger 1x)
VEO 1 & VEO 2: De selectie van VEO kon genieten van een dagje uit naar het fraaie Zeeland: potjes met eigenlijk niets meer op het spel. Dit uitte zich een overwinning van 18-32 voor de reserves (over twee wedstrijden met 63-40 de meerdere van Tjoba 2…) en verlies van kampioen VEO 1 (19-17), dat de thuiswedstrijd al veel moeite had en marginaal met één goal verschil van de taaie Zeeuwen wist te winnen. Sylvia Jongenburger en coach René Arnoldus namen beiden een gele kaart als ”Zeeuwse bolus” mee terug naar Voorburg…
VEO 4 pakt haar beslissende rol in het kampioenschap met verve op: koploper Luno 3 ging in Essesteijn onderuit met 15-14. De huidige koploper Fiducia 4 zal de billen al stevig samen hebben voor het treffen met de reuzendoder uit Voorburg op zaterdag 10 maart…
Kampioen VEO 5 versloeg -ondanks het missen van Anouk Mulders, Bon Bakermans en LT Meekma, die in Zeeland VEO 2 ondersteunden- ODO 4 met 19-14. Dit team “freewheelt” als multifunctioneel inzetbare ”Champs” naar het einde…
Nu breekt er voor de meeste seniorenteams een korte vakantie aan tot 10/3, maar niet voor de cracks van VEO 6, zij spelen op woensdag 28/2 (20.45 u) in Essesteijn de return én kraker in de titelstrijd: VEO 6 – ADO 4!!!…
Ik neem aan: bent u niet met vakantie dan zit u die avond toch vast op naast mij op de tribune?!!!… 🙂