Tegenstander Tjoba (uit Goes) heeft in Essesteijn op deze zaterdag vier punten en moet van VEO 1 (zeven punten) winnen om weer omhoog te kunnen kijken. Saillante details vooraf: Tjoba verloor thuis al haar zaalwedstrijden, maar won beide uitwedstrijden (o.a. in de Lier tegen titelkandidaat Valto…), daarbij beschikt men over een grote troef in voormalig PKC-speler Dirk-Jan Westmaas (“Fear the Beard” zoals hij op de website van Tjoba wordt genoemd…) en een aantal heel goede vrouwen. In deze competitie kijkt voor dit weekend nog een handvol ploegen nog richting de bovenste plek. Essesteijn was lekker gevuld en met een kanariegele leidsman als dirigent aan het roer knalden beide teams eerst voorzichtig… maar later meer dan vol erop….
Beide ploegen waren de hele wedstrijd aan elkaar gewaagd en zeker in de eerste helft liepen de scores geleidelijk en naast elkaar op. Bij 8-7 mochten de Zeeuwen een vrije worp (reden?) nemen, waarbij een Tjoba-speler na het influiten op zijn akkertje door de cirkel (evident binnen de afstand dus…) mocht kuieren na het fluitsignaal. Waar heel Voorburg de bal verwachtte te krijgen vond de leidsman van dienst (helaas een hoofdrol vandaag…) dat er niets aan de hand was en 8-8 was een feit. Bij 10-9 was er een tijdelijke patstelling: bijna acht minuten werd er niet gescoord: VEO miste diverse vrije doorloopballen en daar waar de Voorburgers afstand had kunnen nemen, kwamen de Zeeuwen weer langszij middels een omstreden strafworp: 10-10. Met nog twee minuutjes te gaan deponeerde de sterke Bouke van Drunick (”The Rock”) al goochelend een doorloop in de korf, joeg Sylvia Jongenburger (“The Fly”…) haar ploeg op (12-10, vrije worp) en leek Jeanne (“Energize”) Jongenburger (13-10 met nog 20 seconden op de klok) een mooi gaatje te slaan voor de rust. De sterke Esmee Walraven kon (zwaar op de huid gezeten door de sterk verdedigende Sanne “Glue” Cramer…) voor Tjoba echter nog iets terug doen: 13-11 was de stand waarmee de teams de kleedkamers opzochten.
Na de onderbreking groeide de pot vol hectiek naar een enorme climax: binnen twee minuten kreeg Sylvia J al liggend op de grond een gele kaart onder de neus vanwege protesteren, terwijl zware fysieke overtredingen (met name “Fear the Beard” –goed en zuiver- kon zich bij de korf zichtbaar van alles veroorloven, hetgeen een speler van deze klasse mijns inziens ontsiert…) onbestraft bleven. Het bleef gelijk op gaan en wisselbeleid werd belangrijk. VEO bleef het grootste deel van de wedstrijd aan de positieve kant van de score, kwam na 13-13 en 15-15 toch weer op 17-15 en 18-16 met nog een kwartier te spelen. De Zeeuwen vochten zich terug en bij 19-19 liet VEO een kans vanaf de strafworpstip liggen, waarna Tjoba voor het eerst sinds tijden een voorsprong nam (19-20) op tien minuten van het eindsignaal. Vervolgens gingen de Voorburgers erop (“Dancing” Daan de Groot vrije worp), maar ondanks de voorsprong 21-20 (strafworp Rieks “Handy” van Dam, geforceerd door Michelle “Speedy” Jongenburger) niet definitief erover. De Zeeuwen deden namelijk hetzelfde kunstje: 21-22. Bij deze stand liep een Tjoba-speler voor het nemen opzettelijk veel te vroeg in bij een Voorburgse strafworp (Duidelijk de bedoeling om de nemer te storen, opzettelijk spelbederf dus… De betreffende speler kreeg hiervoor echter géén gele kaart…), waardoor de VEO-nemer uit de concentratie gehaald werd en uiteindelijk de strafworp gemist werd: opzet Tjoba geslaagd dus… Van Drunick was door coach René Arnoldus (“The Boss”) inmiddels op “Fear the Beard” gezet en had deze in de rebound onder controle gekregen: VEO’s “Rock” tekende uit een korte kans 22-22 met nog twee minuten te gaan. Bij minder dan één minuut mocht Roy (“Ice”) van der Kroft aanleggen voor een zelf geforceerde strafworp en opnieuw liep Tjoba overduidelijk met opzet (Wederom bewust spelbederf…) te vroeg in, opnieuw werd de speler niet bestraft, maar… deze bal ging erin!… Essesteijn ontplofte, maar huilde direct daarna toen ook Tjoba (met acht honderdste seconde op de klok resterend, … u leest het goed…) nog van de strafworpstip mocht aanleggen, maar deze ging tot uitzinnige vreugde van alles wat blauwzwart was: mis!
En zo pakte VEO wat mij betreft (maar ja, ik ben partijdig, alhoewel cijfermatig gezien: Tjoba heeft in deze wedstrijd slechts viermaal een voorsprong –en dan nog maar één doelpunt…- gehad) de volle winst met 23-22.
VEO toonde zich achteraf héél gelukkig met beide punten, want men besefte door een kleiner gat dan het oog van de naald gekropen te zijn… Vooral bij 10-9 voor de rust heeft men de kans laten lopen de taaie Zeeuwen van zich af te schudden, daarbij leek men kort na de rust meer met zichzelf en de arbiter bezig dan met scoren.
Er wachten VEO nu twee korfballoze weekenden, waarna Juliana (Hekkensluiter met twee punten) VEO (nog steeds samen met Fortis koploper met beiden nu 9 punten. Fortis won van Valto eveneens in de laatste seconden: de Lierenaren hebben nu zes verliespunten en zijn voorlopig uit beeld voor de bovenste plek…) in Oud Gastel opwacht, maar vergis u niet: Juliana verloor steeds nipt en won in Goes van Tjoba. VEO zal moeten waken voor onderschatting. Intussen kruipt Vriendenschaar (derde met acht punten) dichter- en dichterbij….
(Scores VEO 1: Daan de Groot 6x/ Bouke van Drunick 5x/ Sylvia Jongenburger 4x/ Roy van der Kroft 3x/ Jeanne Jongenburger en Rieks van Dam 2x/ Michelle Jongenburger 1x)
VEO 2 speelde na de thriller tussen de hoofdmachten tegen de Zeeuwse reserves. In deze wedstrijd waren de verhoudingen vanaf minuut één duidelijk, want toen stond het al 2-0 door goals van Denise van Wees (in de eerste helft 4x trefzeker) en Christiaan Enderink. Na ruim tien minuten stonden de Voorburgers op 9-2 (o.a. Janneke van Aalst –koel afmakend…- 2x, Remi Hartgers én Bram Habermehl –“Man of the match” voor mij- 3x…). Tjoba begon daarna iets aan te klampen, maar VEO hield relatief eenvoudig de voorsprong door te blijven scoren.
Bij rust stond er 18-11 (van Aalst, Hartgers, van Wees 2x, Dion ten Brummelaar, Enderink, Marije Scheffers en Habermehl; u mist een goal?… Ik ook… bij 17-10 was ik even de kluts kwijt…?!) op het bord, een luxe waarvoor de Voorburgers zichzelf op de borst konden slaan, vooral Habermehl was een plaag voor de Zeeuwen, die de bank vol hadden met (katterige…?) spelers van Tjoba 1, maar deze werden zelfs bij deze stand niet ingezet…
De tweede helft is het altijd even afwachten, maar VEO hield de voet gelukkig op het gas (met de nieuwe bondsregels is immers elk doelpunt belangrijk in de strijd om kampioenschap of tegen degradatie…) en de jacht naar de 30 goals werd ingezet, hetgeen net wel of net niet leek te gaan lukken. Uiteindelijk was het ten Brummelaar die onder een staande ovatie en hartstochtelijke aanmoedigingen van het talrijk publiek (Men stond op de banken!…) kort voor tijd VEO’s 30e bal in de korf legde. De eindstand werd echter bepaald door Scheffers: 31-22.
De blije Voorburgers incasseerden na dit staaltje de ovatie van hun aanhang. De moraal is goed, de korf is gevonden en het is zaak dit vast te houden. Dit overwegende hoop ik toch stiekem richting die bovenste plek… Tjoba bleef met één punt hekkensluiter in deze competitie en VEO nestelt zich voor de stop rondom de feestdagen als “runner-up” samen met Valto 2 (ook acht punten) stevig op een gedeelde derde plek. VEO heeft de nummer twee (Fortis, negen punten) goed in jet vizier. Op 6 januari mag de ploeg van coach Robert Schoof naar Maasssluis (vijfde met vijf punten). Om koploper Albatros 2 (elf punten) te kunnen belagen zal deze wedstrijd gewonnen moeten worden om daarna thuis in Essesteijn op 13 januari te proberen Albatros in een rechtstreekse revanche beentje te lichten…
(Scores VEO 2: Bram Habermehl 8x/ Denise v. Wees, Marije Scheffers en Christaan Enderink 4x/ Janneke v. Aalst en Remi Hartgers 3x/ Dion ten Brummelaar 2x/ Ascha Strampraad en Melanie v. d. Weijden 1x/ +…1x?)
Koploper VEO 3 trad (nog zonder puntverlies) thuis op een ongebruikelijk vroeg tijdstip in de ochtend aan tegen Achilles 3, dat zo’n beetje de laatste kans had om bij de top aansluiting te houden. Beide aspecten waren in deze wedstrijd zichtbaar: Sommige spelers hadden de haren nog in de slaapstand en anderen vochten (bijna letterlijk…) menig robbertje uit.
Bij rust leidde de ploeg van Anton van Heusden met 10-8, maar het ging niet makkelijk: een voorsprong van 8-5 werd bijna volledig verspeeld tegen het fanatieke Achilles. Een injectie van rust en routine (Wouter Jansen en Judith Vellekoop) gecombineerd met jeugdig elan (Suriprof Kamil Hiralal) leek vruchten af te werpen toen een droge plof van Marlies Mulder 14-11 betekende en oude vos Roelof Taal –inmiddels grijzend aan de slapen, maar nog steeds oh zo scherp en slim…- het pleit met 15-11 zelf leek te beslechten. Echter Achilles bleek nog niet in de hiel geraakt… Drie minuten voor tijd stond deze vroege thriller, die soms meer op vrij worstelen dan op korfbal leek (Tip: bij de return preventief meteen van die elastische worstelpakjes aandoen en hebben we hier een leuk nieuw thema voor een feestavond?…) op 15-14, toen eindelijk de tweede droge plof van sluipschutter Mulder Achilles kort voor het laatste fluitsignaal definitief beentje lichtte…:16-14.
VEO 3 gaat hiermee met twee punten voorsprong op DES 3 het kerstreces in. Daarna direct uit tegen nummer drie op de ranglijst: oude bekende Excelsior 3. In de tweede helft van de competitie krijgt deze VEO-brigade de directe concurrentie nog thuis. Iets scherper in de afwerking zou prettig zijn en bij een enkeling de wekker iets beter gezet, misschien op trainen met een reeks vroege ochtendtrainingen…?… DES 3 staat namelijk op 10/2 eveneens om 10.35 u op het menu in Essesteijn…
Iedereen mooie feestdagen toegewenst en zet u vast op 6 januari vanaf 20.00 u een blok in uw agenda? Nieuws volgt!…