Koploper VEO tegen het nog puntloze Revival uit Terschuur werd de dag van een onwaarschijnlijk goed op dreef zijnde Sylvia Jongenburger: zij zou 10x (!!) doel treffen en het gemak waarmee de ballen erin vlogen gaf kippenvel: een vrij worpje hier, een strafworpje daar, dan weer een schot van afstand of gewoon “op de brommert” erlangs, effe afmaken met een “one-hander”-tje… pff, wat mij betreft: graag houwen zo!!…
En dan toch ook nog maar even iets over de rest van de wedstrijd: VEO miste de geblesseerde motor Jesper Verschoor en allrounder Rieks van Dam, maar de selectie is in de breedte sterk, dus vervangers Roy van der Kroft en Bram Habermehl vormden bepaald géén verzwakking.
Vanaf het begin was VEO de bovenliggende partij en duidelijk waar de punten heen zouden gaan, de vraag was alleen wat de score zou worden. Revival kon eigenlijk alleen wat tegenstribbelen en scoorde soms van grote afstand of met maar één enkel schot, maar dit spel kon gewoon geen standhouden tegen een oppermachtig VEO, dat in de eerste helft via 3-1, 6-4, 9-6 en 12-7 regelmatig uitliep naar 14-9 (o.a. 7x Sylvia J en 3x Daan de Groot) bij de thee, terwijl intussen VEO’s tweede motor Jeanne Jongenburger geblesseerd het veld had moeten verlaten voor Marije Scheffers, die al een volledige wedstrijd bij de reserves in de benen had.
De eerste tien minuten na de rust vlogen de ballen er aan beide kanten snel in en hadden beide ploegen alweer 5x gescoord: 19-14 (Sylvia J en de Groot beiden 2x plus Sanne Cramer 1x). Door scores van opnieuw de Groot en de onvermoeibare Scheffers (21-15) was -met nog een klein kwartier te spelen- de pot echt gedaan en het grote wisselen kon beginnen. Bram Habermehl (gestart in één vak met maatje Dion ten Brummelaar) pakte zijn goaltje mee en had een heel fraaie snelle combinatie met Bouke van Drunick, die aan het einde daarvan besloot om toch maar zelf af te ronden (25-17)… Het slotakkoord was voor publiekslieveling Kamil Hiralal, die in zijn vijf speelminuutjes tweemaal wist te scoren (met zijn schotpercentage was hij de enige, die Sylvia J enigszins benaderde…), waarvoor hij door coach René Arnoldus werd beloond met een publiekswissel, eindstand 27-20.
Uiteraard was men achteraf bij VEO blij met de winst, maar niet tevreden over het aantal tegendoelpunten, die het sympathieke Revival had weten te scoren. De Voorburgers hebben nu 10 punten uit vijf wedstrijden. Volgende week moet de hoofdmacht naar Sparta in Nijkerk, dat met 8 punten de tweede plaats deelt. Dat zal dit een heel andere pot worden dan tegen Revival. (Historisch gezien heeft VEO tegen Sparta een kans op revanche: de laatste duels in seizoen 2015-2016 gingen met duidelijke cijfers verloren met 15-10 en 6-19.) Qua scoren zat het vandaag wel goed (alhoewel er ook best nog wel wat kansen gemorst zijn), maar de deur zal verdedigend meer in het slot moeten…
(Scores VEO 1: Sylvia Jongenburger 10x(!)/ Daan de Groot 6x/ Roy van der Kroft, Kamil Hiralal en Dion ten Brummelaar ieder 2x/ Michelle Jongenburger, Marije Scheffers, Bram Habermehl, Sanne Cramer en Bouke van Drunick ieder 1x.)
VEO 2 moest het dus doen zonder twee belangrijke krachten (Habermehl en van der Kroft) in de match tegen gedoodverfd titelkandidaat KVS 3 (bol van routine en oud VEO-spelers). Zij vulden de blessure-gaten in de hoofdmacht.
Na een rust van 6-6 (op zich al heel knap van de reserves) kon VEO zelfs een voorsprong pakken van 9-7, maar toen zetten de gasten een tandje erbij. Tot 12-12 met nog 12 minuten te spelen was er nog van alles mogelijk. De oude rotten van “de Vissen” werden zichtbaar zenuwachtig en spartelden soms graag op het droge om vrije worpen van de goed leidende scheidsrechter Rikken –die er niet in trapte!- los te peuteren. Op dat moment profiteerden de slimme Scheveningers echter van verdedigende missers aan Voorburgse zijde en sloegen als haaien tweemaal toe. Deze klap is VEO niet meer te boven gekomen, mede door hele lange aanvallen (één KVS-aanval duurde zelfs bijna anderhalve minuut alvorens zij tot scoren kwamen: 13-15) waarna zij weer slim een time-out aanvroegen om VEO te ontregelen. Met nog drie minuten en 13-16 leek de match gespeeld, maar dat was buiten Bouke van Drunick en Remi Hartgers (de laatste mocht een door de uitstekend op dreef zijnde Esther Boogert geforceerde strafworp benutten…) gerekend: 15-16. Met nog enkele seconden te gaan mocht VEO nog een vrije worp nemen, maar deze verdween door een misverstand in de Scheveningse golven…
Het was een schrale troost voor de Voorburgers, dat zij het eerste team zijn, dat met maar één goal verschil van KVS verliest. De huidige nummer twee van de ranglijst (Tweemaal Zes) incasseerde tegen de koploper een verschil van drie goals en anderen werden met 8, 8 en 17 goals verschil van het veld gespoeld. Deze mosselen smaakten dubbel bedorven, omdat het steeds gelijk op ging en VEO bijna de hele eerste helft tot en met het eerste deel van de tweede helft aan de leiding ging. Voor mij even géén haring, maar misschien wel wittebrood bij drie oktober…
(Scores VEO 2: Esther Boogert, Christiaan Enderink en Bouke van Drunick ieder 3x/ Melanie van der Weijden, Kamil Hiralal en Remi Hartgers elk 2x)
VEO 3 pakte de punten in het thuisduel tegen de directe concurrent Avanti 3 om de derde plek. Uiteindelijk werd afgesloten met 20-12, waarbij de laatste goal van Philippe (“Speedy”) Nanusevski – startsnelheid soms sneller dan schoenen en veld toelaten- met achter de rug om aangeven van Wouter Jansen via de band (lichaamsdeel van een tegenstander) een juweeltje van een doorloopbal was…Voorlopig staat het team van Anton van Heusden stevig derde!
