Terwijl op de achtergrond de geluiden van de Voorburgse “Vlietdagen” (konden deze zaterdag beter omgedoopt worden in “Vloeddagen”…) klonken troffen VEO en het Hoevelaakse Telstar elkaar op Westvliet.
De hoofdmacht had de reserves en het derde team als goed voorbeeld: zij sleepten alvast vier punten in de wacht en VEO 1 kon voor een “grande finale” zorgen, maar Telstar is een taaie ploeg, een oude bekende van vorig zaalseizoen, een team wat VEO het vuur aan de schenen legde…
De Voorburgers pakten binnen tien minuten een voorsprong (5-1) door goals van Dion ten Brummelaar, Daan de Groot 2x (eenmaal stijlvol een fraaie actie van Rieks van Dam afmakend) en Sylvia Jongenburger 2x. Daarna haperde VEO’s scoringsmachine. In de twintig volgende minuten scoorde VEO slechts 1x (6-4, Jesper Verschoor) en de gasten 4x, terwijl die ook nog eens een kans vanaf de strafworpstip onbenut lieten. Bij 7-5 (de Groot) kreeg Telstar een strafworp, die voor de thuisploeg uit de lucht kwam vallen en stond er twee minuutjes voor rust opeens weer 7-6 op het bord. Toch lukte het Sanne Cramer voor rust er nog eentje binnen te knallen, zodat de ploegen met 8-6 aan de thee konden.
Na de onderbreking konden de Voorburgers maar niet loskomen: Rieks van Dam scoorde weliswaar vrij snel 9-6, maar Telstar kwam terug naar 9-8. Bouke van Drunick mocht vervolgens even het veld in om 10-8 te maken om daarna direct de pitch weer te mogen verlaten… Jeanne Jongenburger bewees haar werklust en waarde voor de ploeg door in haar eentje met uitverdedigen de verdediging van Telstar over de middenlijn te dwingen en daarmee tot balverlies, waarna Michelle Jongenburger direct de bal in de korf deponeerde: 11-8, maar er was nog lang (25 minuten) te spelen. En…. de Hoevelaakse dreiging bleef dus en dat was bekend, maar de Voorburgse scores bleven ondanks vele doelpogingen en kansen achter, wat dat betreft werd met name de arme Verschoor soms tot wanhoop gedreven…
“Multifunctional” Roy van der Kroft verscheen bij 11-10 in het veld en pakte snel een korte kans (12-10) en later een schot van afstand ((14-11), terwijl in de tussentijd de Groot nog voor 13-10 had gezorgd. VEO hoopte met deze stand onder luide aanmoedigingen van de Blue Tigers (die de sfeer goed aanvoelden en merkten dat hun team steun nodig had), dat dit gaatje met nog 12 minuten te gaan genoeg zou zijn. Echter… VEO liet een strafworp onbenut bij 14-12 en 8 minuten voor tijd stond er opeens 14-14 op het bord… Zouden de Hoevelakers een puntje gaan stelen??…
Ten Brummelaar pakte verdedigend bal na bal en joeg samen met Jeanne J. VEO op naar een laatste tour de force… En, hoe mooi was het, dat de gefrustreerd geraakte Verschoor uiteindelijk zes minuten voor het einde toch de beslissende in de korf mikte… Eindstand: 15-14.
Een trotse coach René Arnoldus meldde, dat waar VEO vorig seizoen twee punten uit de eerste drie wedstrijden had behaald dit er nu zes zijn. Telstar is een bekende taaie ploeg, die pas verslagen is, als je “zes goals voor staat met nog twee minuten te spelen”. Volgende week mag VEO naar Enschede, waar Rigtersbleek wacht. Dit is de enige andere ploeg in de poule die net als VEO nog zonder puntverlies is, daarna wacht VEO nog de onderste helft van de ranglijst. Rigtersbleek is bekend uit de vorige zaalcompetitie en als ik mij goed herinner is vooral het dameskwartet bepaald niet voor de poes…
(Scores VEO 1: Daan de Groot 4x/ Sylvia Jongenburger, Roy van der Kroft en Jesper Verschoor ieder 2x/ Sanne Cramer, Michelle Jongenburger, Dion ten Brummelaar, Rieks van Dam en Bouke van Drunick allen 1x)
VEO 2 stond voor de belangrijke klus om de eerste punten binnen te halen tegen het ook nog puntloze Telstar 2. De Voorburgers pakten een verdiende voorsprong van 7-2, waarna de Hoevelakers geleidelijk terug in de wedstrijd kropen, alhoewel er met 12-7 bij de rust nog geen vuiltje aan de horizon leek. Het woord “opgeven” is bij Telstar onbekend en bij 13-11 en nog ruim 20 minuten te spelen was alles weer mogelijk.
Vervolgens werd Bouke van Drunick beloond met geel voor het beoefenen van de voetbalsport op het verkeerde veld, waarna Yannick Sterk (vandaag elke bal in zijn buurt pakkend) en Christiaan Enderink in het veld. Dit bracht bij de Voorburgers de broodnodige rust en reboundkracht terug. Dichterbij dan twee doelpunten zijn de gasten vervolgens niet meer gekomen. Bij 15-13 drukt VEO het gaspedaal in en werd de deur dichtgegooid. Eindstand –zeer verdiend- 20-13.
Met deze uitslag en doelsaldo e.d zijn de reserves direct geklommen naar de 5e plek op de ranglijst. Het begin is er: Het team heeft na drie wedstrijden al meer punten dan het hele vorig veldseizoen bij elkaar. Volgende week wacht in Sassenheim TOP 3, deze hebben ook twee punten en staan 4e. Met groeiend vertrouwen en VEO 3 op de bank kan coach Robert Schoof met dit VEO 2 wellicht voor een stuntje gaan zorgen…
(Scores VEO 2: Roy van der Kroft 6x/ Bram Habermehl 4x/ Janneke van Aalst, Marije Scheffers, Bouke van Drunick en Kamil Hiralal allen 2x/ Sylvia Jongenburger en Christiaan Enderink ieder 1x)
VEO 3 liep in het begin van de wedstrijd tegen een 0-6 achterstand aan. Het inbrengen van routinier Roelof Taal en oude bekende Remi Hartgers deed de wedstrijd kantelen. De als een jong veulen herboren Hartgers tilde bij 17-17 VEO in de allerlaatste minuut vanaf de strafworpstip plus een bijna “buzzer-beater” naar de 19-17 overwinning op KOAG 2 ondanks dat KOAG meerdere spelers van hun hoogste team inzette. Knap gedaan mensen!
