De eerste wedstrijd in de zaal trof VEO in Essensteijn het Houtense Victum/ War Child.
De voorwedstrijd was veelbelovend: De A1 van de Voorburgers behaalde de eerste overwinning tegen het Leidse Pernix. In de slotminuten van die wedstrijd schoten “Pinchhitter” Pepijn Verschoor en Aaron Nilsson VEO van 14-14 naar 16-14, een verdiend resultaat van hard werken en volhouden!
VEO 1 had de steun van volle tribunes en werd begeleid door de spreekkoren plus ritmesectie van de weer volop aanwezige “Blue Tigers”. Het startte zonder de nog van ziekte herstellende Sylvia Jongenburger, voor haar speelde Melanie van der Weijden in de basis.
En die start mocht er wezen: na vijf minuten keek het verbouwereerde Victum (misten bij 0-0 een strafworp) tegen een 6-0 (Bouke van Drunick, Daan de Groot en Sanne Cramer allen tweemaal in deze volgorde) achterstand aan en na pas acht minuten vonden de gasten voor het eerst de korf (6-1). De verdedigende druk en het overwicht van VEO was enorm, waardoor Victum nauwelijks tot schot kwam, maar zij gaven zich niet zo makkelijk gewonnen… Bij 6-1 haperde de Voorburgse produktie en duurde -het ondanks talloze schotpogingen en mooie aanvallen- 11 minuten voordat de korf weer gevonden werd (7-2 door van der Weijden). Vervolgens kroop Victum dichterbij, maar steeds liep VEO weer uit. Het lukte de thuisploeg echter niet om de gasten verder af te schudden, mede omdat deze een aantal maal vanaf de strafworpstip mochten aanleggen. Nadat een weer weergaloos schietende van Drunick al “balgoochelend” met een korte kans zijn vierde goal (9-5) had geproduceerd, tekende Michelle Jongenburger voor de ruststand van 10-6. Ondanks de voortvarende start was de wedstrijd nog niet gespeeld…
Van Drunick (wie anders…?) opende het bal na de rust en, toen Rieks van Dam (twee goals vanachter de korf met slimme passing door Marije Scheffers) opstond, leek met 13-7 na ruim vijf minuten in de tweede helft het pleit beslecht…
Dus niet… De taaie Houtenaren gaven maar niet op en kropen allengs dichterbij en kwamen tot tweemaal toe op slechts één punt achterstand (15-14 en 16-15). Het was even “billenknijpen” op de tribunes, maar toen het publiek opstond voor VEO kreeg de ploeg weer vleugels. Een splijtende pass van de goed spelende van der Weijden op Jesper Verschoor (Rondde af zoals zijn eerste trainer hem ooit geleerd had… Prijsvraag deze week: Wie was zijn eerste trainer??…) betekende 18-15, waarna Van Drunick (Mensen… Wat een schotpercentage… Waarschijnlijk dik boven de 50 % deze wedstrijd… En dat van gigantische afstanden…) 19-16 aantekende. Met nog een kleine tien minuten te gaan leek het pleit definitief beslecht. Jascha van Lith (debuut VEO 1) en Sylvia Jongenburger werden nog ingebracht om de deur voor Victum potdicht te metselen.
Bij 21-17 kreeg Van Drunick voor de tweede keer binnen twee weken een zeer verdiende applauswissel: Onder een daverende staande ovatie en begeleid door de drums van de Blue Tigers verliet hij –met een brede lach genietend- het veld. Een diepe buiging voor deze formidabele wedstrijd…
Uiteindelijk stopte de teller bij 22-17 (Scheffers uit slim genomen vrije worp van Sylvia Jongenburger) in het voordeel van de Voorburgers.
‘De eerste klap is een daalder waard’… Coach René Arnoldus was uiteraard tevreden over de winst. Hij zag zijn ploeg in fasen zeer goed spelen en makkelijk scoren, maar ook bij tijd en wijle de produktie stokken. Ondanks het gemis van Sylvia Jongenburger toonde VEO veerkracht en liet zich niet uit het lood brengen, doordat een tegenstander zich terug vocht. Als je mooi, in hoog tempo en efficiënt kan spelen, daarnaast kan knokken en niet opgeeft, kun zelfs bij absentie van één van je “azen” ver komen!…
Aanstaande zaterdag mag VEO naar Enschede, waar Rigtersbleek/ Cottus (speelde 16-16 gelijk tegen Telstar) om 16.20 u in de Diekmanhal wacht. Enschede is een mooie stad. Ik zou zeggen: later we er met z’n allen een gezellig dagje uit van maken!!….
[Scores VEO: Bouke van Drunick 8x/ Daan de Groot 5x/ Sanne Cramer en Rieks van Dam beiden 2x/ Michelle & Sylvia Jongenburger, Marije Scheffers, Melanie van der Weijden en Jesper Verschoor allen 1x)
