Afgelopen zaterdag speelde VEO zijn laatste thuiswedstrijd van het seizoen tegen EKVA uit Almere. De confrontatie ging nog ergens om: Beide teams zouden in de strijd tegen degradatie theoretisch gezien op punten net aan ingehaald kunnen worden door Exakwa uit Lelystad. Met de bizarre ontknoping van de eredivisie voetbal nog vers op het netvlies weet je het maar nooit… Minimaal één puntje zou VEO in veilige haven brengen…
Met Judith Vellekoop en Remi Hartgers op de plaats van de geblesseerde Karin Olthof en Jesper Verschoor (wel weer op de bank) zochten de Voorburgers vanaf het eerste fluitsignaal naar de juiste vorm en spirit. EKVA viel direct in een vast spelletje: Bouwend op een sterke vang, van enorme afstand schieten en vervolgens met gebruik van fysieke kracht naar binnen stormen. VEO ontbeerde reboundkracht en liet zich meermaals verschalken door de gasten, die voortdurend op zoek waren naar een beloning in de vorm van een geforceerde Voorburgse overtreding. Voor het publiek viel er weinig te genieten: mede door de wisselvallige, sterke wind werd een schamele ruststand van 3-5 (2x Robin Fuchs en 1x Dagmar Rosenbrand) bereikt.
Na de thee tekende Hartgers, dankzij goed doorzetten van Sanne Cramer, direct voor 4-5. Via 5-6 (Rieks van Dam vanaf de stip) en 5-8, werd op 22 minuten voor het einde 7-8 (nogmaals van Dam en Hartgers) bereikt. De Almeerders bleven succesvol volharden in de spelwijze en wisten mede dankzij enkele makkelijk verkregen strafworpen de scores van de Voorburgers snel te beantwoorden. Het inbrengen van Jesper Verschoor bij 7-10 en Bryan Dinsbach bij 10-13 (voor resp. Fuchs en Robin van den Bosch) bracht iets meer stabiliteit in de rebound van VEO, maar bleek onvoldoende om een punt te halen. Rosenbrand verzilverde nog een strafworp (8-10; opnieuw goed werk van de hardwerkende Cramer), maar EKVA liep verdiend langzaam verder uit naar een voor VEO teleurstellende eindstand van 12-16.
Coach Frank Damshuiser “baalde”. Hij zag VEO worstelen met zichzelf en gemaakte afspraken kwamen niet uit de verf. Zijn ploeg oogde ‘op’ en tuinde herhaaldelijk in het spelletje van EKVA. Er was bij hem daarnaast opluchting, omdat concurrent Exakwa verloor, waardoor VEO ondanks het verlies toch definitief zeker werd van behoud. Maar toch… De ambitieuze Damshuiser had thuis winnend willen afsluiten, maar de ploeg oogt vermoeid. Het was een zwaar seizoen, wat veel energie gekost heeft en uiteindelijk beloond is met lijfsbehoud in zaal en op het veld. Er is hem na zijn aantreden in het diepste dal van de zaalcompetitie veel gelukt (hoogtepunt: een gewonnen beslissingswedstrijd in de zaal in een fantastische ambiance), maar ook Damshuisers ‘hoge hoed’ heeft een bodem…daarbij… het is voor VEO voor het eerst in drie seizoenen veld en zaal dat er geen beslissingswedstrijd (voor kampioenschap of tegen degradatie) na de competitie volgt… Een mijlpaal!…
De laatste wedstrijd van dit seizoen volgende week uit tegen HKC is voor beide ploegen niet meer van belang en gaat om ‘des keizers baard’. Hopelijk schijnt het zonnetje….
[Scores VEO: Remi Hartgers 4x/ Rieks van Dam en Robin Fuchs beiden 3x/ Dagmar Rosenbrand 2x]