Gezeten op de hoofdtribune in een prettig zonnetje genoot uw scribent op 19 april van een thriller tussen VEO 5 en weer een team vol Vogels, dit keer uit Maasdijk: Dijkvogels 4 (Logisch toch?… Maar waarom geen Maasvogels??? Rustig, rustig… niet teveel doordenken…🧐…).
VEO 5 blijft je verrassen: dit keer waren ze onaangekondigd zo’n tien minuten te vroeg begonnen (Wilden zij eerder aan de derde helft beginnen!?…) en misten wij het eerste doelpunt van Jesse Schelwald. Jada de Graaff was zo netjes om op ons te wachten met haar 2-0 en zo keken de gasten binnen vier minuten al tegen een achterstand aan. Het eerste aanvalsvak kende naast eerder genoemden met Sven Knijnenburg en Sietske Scheffers veel vaart en jeugdig spirit.
De volgende aanval met Anne Koot (gelukkig hersteld van een slepende blessure en goed aanwezig vandaag!), Hristo Dest, Birgit Moerkerken (hard knokkend, helaas pech met haar schoten…) en Ricardo Muyres was meer van de finesse en rust. Dit laatste vak had het in het begin lastig en kende veel aanvallen met maar één schot, waar Dijkvogels er lustig op los kon poeieren. Gelukkig was dit grotendeels naast de korf, maar dat leverde uiteindelijk wel 2-1 op. Muyres pikte halverwege het eerste bedrijf ergens een afvallende bal op en met een loopactie als een balletdanser wist hij de bal met een “one-hander” bijna liefkozend in de korf te vleien. Scheffers bracht VEO met een mooi schot (boem…) van de zijkant op 4-1, waarna (via 4-2) Dest uit een mooie combinatie waar het hele vak bij betrokken was 5-2 aantekende. Hierop vond de coach van de Maasdijkers het welletjes en liet één van haar mannen van vak wisselen. Jaja, ook hier draaideurwissels, tactisch steekspel… Dit bleek echter niet voldoende, want alweer Muyres stelde de ruststand vast op 6-2, maar gerust was ik er niet op. Dijkvogels was bepaald geen lammetje en had gewoon pech met de vele doelpogingen.
In de rust kon ik even nadenken over de letters en teksten op de shirts van de gasten. Het viel mij op, dat de rugnummers ENORM waren en de naam van de sponsor op de borst was weliswaar redelijk leesbaar, maar, wát dat precies voor sóórt bedrijf was, bleek zeer klein gedrukt en vrijwel alleen te lezen met je neus in de navel van een speler (Niet doen… is een raar gezicht, geeft vast “me-too” gedoe …) Daarom achteraf maar netjes gevraagd: het bleek het te gaan om een boekhoudbedrijfje… Lettergrootte lijkt mij voor een sponsor best belangrijk. Maar de volgorde van woorden is ook relevant: Bij een vorige (Delftse) tegenstander van VEO 5 stond: “…-naam-…kapsalon”… op de shirts… Dus ik dacht toen: “Is dat een nieuw frietje?” Maarrrrr… dit bleek dus om een kapper te gaan…🥸… Die woorden hadden beter omgedraaid kunnen staan… Ik begrijp niet waarom bedrijven niet vaker met grote foto’s of tekeningen werken op shirts. Maak dingen visueel en het beklijft beter! Bijvoorbeeld … bij een slagersreclame is een foto van een lekkere grote worst op de borst voor mij veeeeeeel duidelijker dan een paar priegelige lettertjes, voor u vast ook toch?…
VEO 5 heeft helaas nog geen sponsor, maar die verdienen ze wel! Is er niet ergens een leuke bar, die hen wil sponsoren? Ik zie onze mannen en vrouwen wel met een foto van een groot glas schuimend bier op de buik spelen, waarbij een glas wijn ook een optie kan zijn. Als bijpassende pakkende tekst stel ik dan voor: “Bier Hier” á la de Efteling vuilnisbak (“Papier hier”…) of “Wijn is Fijn”… Met op de rug van de spelers de naam van café/bar “de Koekeroe” of iets dergelijks… Wie oh wie heeft interesse?… Oh wacht ze beginnen weer…
In de tweede helft zou Dijkvogels aan een elastiek blijven hangen. Ze weigerden het op te geven en dat was heel leuk voor de wedstrijd. VEO pakte met een frivole aanval meteen weer het initiatief met Schelwald als afmaker. De gasten kropen dichterbij: 7-3, 7-4, waarna het de beurt was aan Koot die het Maasdijkse onheil nog even afhield met een schot (De bal draaide wel zes keer in de korf rond alvorens ze besloot naar beneden te vallen…). Verdedigend waren er fraaie momenten, zoals Dest die soms temidden van een schare tegenstanders fier overeind stond met de bal hoog op één hand alsof het de fakkel van een Voorburgse “Statue of Liberty” was… Via 8-5 (wéér een schot van afstand door één van de groenwitte mannen…), 9-5 (Schelwald strafworp) kroop toch de Maasdijkse donkere wolk dichterbij: Plots stond daar 9-8 op het bord met nog 20 minuten voor de boeg. De gasten hadden een oude traditie in ere hersteld: De Paaldame. Zij pakte veel rebounds waardoor de Voorburgse korf zwaar onder vuur lag. Een ‘tijd-uit’ moment bracht even rust en Schelwald gevolgd door Koot leken de “Remontada” van de gasten af te wenden. Maarrrr…. nee hoor: wederom twee mannen brachten de spanning terug tot 11-10 en nog 16 minuten te gaan. De score liep snel op en onze billen knepen zich samen… Bij deze stand mocht Knijnenburg na weer een ‘tijd-uit’ moment een strafworp nemen en dat gaf weer lucht: 12-10. En toen was het gedaan met de Maasdijkse aanval, want Janneke van Aalst was tijdens de onderbreking in het veld verschenen en zij schakelde de Paaldame van de gasten volledig uit: driemaal op rij ging zij er verdedigend met de bal van tussen, het was over met de meerschotsaanvallen van de Vogels… Een uitgekiende tactische zet van het Voorburgse coachingsteam, chapeau! De afstand bleef nu minimaal twee goals en VEO kon zelfs nog verder uitlopen ook omdat het vak van ouderen genadeloos toesloeg: Rico uit een mooie combi en Dest schoten de 14-10 op het bord, waarna Dijkvogels met wat toevalstreffers tot 14-12 nog even opveerde, maar hiermee was de Maasdijkse koek écht op. Vanaf zes minuten voor tijd liep VEO alleen maar uit. De “oudjes” sloegen het definitieve gat: Dest verzilverde een fraaie doorloop van de afleggende Muyres en vervolgens was het Rico himself die een strafworp in goud omtoverde (16-12) terwijl Dijkvogels intussen van de stip miste. Uiteindelijk bepaalden Knijnenburg gevolgd door wederom Muyres de eindstand op 18-13 en gaf Jada de Graaff haar opponente in de eindfase met een knetterend verdedigend blok iets mee om thuis te overdenken…
Eind goed, al goed. De match was veel spannender dan de eindstand doet vermoeden, vooral de tweede helft bliksemde en was aanzienlijk productiever: VEO verdrievoudigde de score van het eerste bedrijf en Dijkvogels stapelde maar liefst 11 goals op de eerder gescoorde twee. Beide ploegen speelden sportief en sprankelend korfbal. Het plezier straalde van VEO af. Zelfs toen de gasten tot twee keer toe de achterstand tot één goal wisten terug te brengen, wankelden de onzen niet. Er waren tactische meesterzetten: Dijkvogels bracht één van de mannen naar het andere vak en VEO bracht Janneke van Aalst om met chirurgische precisie de afvang van de bezoekers te elimineren. Dijkvogels gaf zich pas aan het einde gewonnen en de uitwedstrijd zal straks echt geen makkie zijn.
Een vermakelijke pot in een aangenaam zonnetje op een heerlijk rustig Westvliet…
VEO 5 combineert jeugdig elan met slimheid en routine, er zijn fraaie en koddige acties. Iedereen komt aanvallend aan bod en pakt verdedigend rebounds of onderscheppingen mee. Het is een team met oog voor elkaar en dat is echt leuk om te zien!
Voorlopig mogen de Voorburgers zich koploper (🥳…) noemen van deze reserve 4e klasse, maar de komende periode wacht tweemaal KVS 6. Tegen KVS 7 had VEO het in de zaal eenmaal echt zwaar en de andere keer werd stevig gewonnen, dus… of die eerste plaats behouden kan worden is de vraag?… Wat er ook gebeuren zal… Tot nu toe is het tweede deel van het veldseizoen prettig verlopen, dat neemt niemand het team meer af. Houen zo!!!…💪🏻…
(Scores VEO: Ricardo Muyres 5x/ Jesse Schelwald 4x/ Hristo Dest 3x/ Anne Koot en Sven Knijnenburg beiden 2x/ Jada de Graaf en Sietske Scheffers elk 1x.)