Omdat deze zaterdag de laatste wedstrijd van het seizoen en voor zes leden van de selectie zou worden, is dit oude paard weer even van stal gekomen om een verslag te maken. Ik hoop dat u even de tijd hebt, want ja, je wil er dan ook wat van maken. Voor deze keer minder tekst dan u vanuit het verleden misschien gewend bent, maar het accent op foto’s, die spreken vaak net iets meer…
Statement vooraf: VEO 1 is de hoofdmacht en daar moet je echt zakelijk over schrijven, koel feiten weergeven en zo objectief mogelijk zijn. Dat zal ik dan hieronder deze keer écht proberen te doen…😜… T’is even wennen… Pas bij VEO 2 (zie ander verslag) kan deze strakke lijn wat verlaten worden. Diepe hap lucht en daar gaat-ie dan…:
Deze pot vond plaats om des keizers baard. VEO 1 begon in een perfecte ambiance (Weinig wind, zonnetje, veel publiek, bier en bbq in het verschiet) wat moeizaam aan de wedstrijd. Pas na acht minuten spelen wist Larissa Nagtegaal voor het eerst doel te treffen, wat Ivan Habermehl twee minuten later (van heel ver…) ook lukte.
Daan de Groot zou deze zaterdag zijn laatste pot korfballen, deed dit verdienstelijk en pakte terloops zijn goaltjes mee. Hij maakte VEO’s derde goal, waarna opnieuw Nagtegaal (Voor mij uitblinkster aan blauwzwarte zijde. Prettig schot hoor…😃…) de Voorburgse vierde en vijfde erin knalde.
Opnieuw was de Groot trefzeker en na een blessurebehandeling voor Melanie van der Weijden tekende Bouke van Drunick voor VEO’s rustscore: 7 goals. Ten opzichte van vorige week tegen BEP (Toen behaalden de Voorburgers een gelijkspel met 13 goals…) niet onverdienstelijk zou je zeggen.
Na de thee had VEO maar twee minuten nodig om te scoren via weer De Groot en Habermehl legde met een fraaie combi numero negen in de korf. Vervolgens voltooide Nagtegaal met een handige doorloop haar kwartet en vond ook David Nanusevski de korf. Bij deze stand van 11 voor VEO kwam Anouk Giezen heel ongelukkig ten val en bleef zij even stil liggen op het veld. De schrik sloeg je om het hart… maar gelukkig bleek het mee te vallen. Hierna verzilverde Habermehl een strafworp en met een kwikzilverige doorloopbal noteerde van Drunick de 13e treffer.
Karin Olthof voltooide VEO’s totaal van 14 doelpunten voor deze middag en daarna was het tijd voor sentiment: Christine van Eijsden (Nog herstellend van een blessure) kwam enkele minuten voor tijd in het veld en stichtte meteen gevaar voor de korf.
Vervolgens kwamen er bloemen voor de vertrekkende (Zij stoppen, zie eerder stuk op de site.) van Eijsden en de Groot, die door zijn gezin op het veld verwend werd met bloemen en cadeaus.
Het vertrek van deze spelers is begrijpelijk, maar echt jammer voor onze club. Zelf leken zij vooraf redelijk koel, maar ik meende hier en daar toch wat emotie te zien. Ik wens hun het allerbeste voor de toekomst!!
En zo eindigde de wedstrijd met 14 goals voor VEO. Niet slecht als je het vergelijkt met de week ervoor (Toen 13 dus.. en een gelijkspel…).
“Oh, and one more thing” (Zou Steve Jobs gezegd hebben…): Er was nog een tegenstander… OVVO… zij maakten er 25… U miste de opponent al in het verslag? Tja, tegenwoordig is “fake news” en bijvoorbeeld “verdraaiing” van de werkelijkheid de mode, daarom ook maar eens geprobeerd met de halve waarheid, je moet met je tijd meegaan nietwaar?… Die 14 Voorburgse treffers klonken mij nét iets beter zonder Maarssense feiten…😇…
Tot Slot: Ik moet eerlijk zeggen, dat de coronatijd mij een beetje “ontkorfbald” heeft. Inmiddels zijn we een paar jaartjes (en kilootjes…🥴…) verder en is de camping in het weekend ook een aantrekkelijk gegeven. Bovendien heeft het tennisvirus toegeslagen en figureert uw scribent wekelijks in het ene na het andere koddige moment op róód kunstgras. Maar… u weet vast heel goed: het bloed kruipt waar het niet gaan kan en korfbal zit gewoon in je genen. Zo heb ik tijdens de zaalcompetitie vanaf de luie bank menig stream van VEO 1 bekeken. Mijn dank aan de streamploeg is groot, alhoewel het niet altijd even gezellige familiefilmpjes waren… Sterker, eerder soms enge thrillers… na de derde wedstrijd op rij met een beslissende strafworp in de laatste seconden niet benut, brak mij merkwaardigerwijs daarna enkele dagen het angstzweet plots uit (Flitsten er soms stiekem beeldjes van horrorclown “Pennywise” tussendoor??…) en passeerden nachtmerries waarbij strafworpnemers in “sinkholes” verdwenen…🤢…
VEO 1 heeft het dit seizoen ondanks een bak aan blessures onder Glenn de Vries best knap gedaan. Je kan altijd zeggen “wat als” en “hadden we maar”… Zoals u nog misschien weet: Mijn oma zei vroeger: “Als ’hadden’ komt is ’hebben’ te laat”…Kortom: gedane zaken nemen geen keer en zo was het vandaag ook. De balans van zaterdag 17/6: Het weer was lekker, de bbq deed zijn werk en het bier was goed blond.
We moeten verder zonder een aantal zeer gewaardeerde krachten, maar er komt ook nieuw elan aan! Ik ben erg benieuwd naar volgend seizoen en wat het verse bloed VEO straks gaat brengen, U ook?… Een goede zomer allemaal!!!!
[Scores VEO: Larissa Nagtegaal 4x/ Daan de Groot en Ivan Habermehl 3x/ Bouke van Drunick 2x/ David Nanusevski en Karin Olthof 1x.]