Ooit een Rob van Drunick (vader Joost) ontdaan maar dankbaar langs de lijn zien staan? Afgelopen zaterdag is het gelukt dankzij een snelle fiets, een mobiele telefoon en witte schoenen. Witte schoenen? Jawel, deze witte schoenen van Joost of is het Jossa?
Wat was het geval. In aanloop naar het duel tussen Refleks A1 en VEO A1, toch wel iets van een derby, vond onze Joost het belangrijk om zijn witte schoenen nog even op te poetsen. Als ouder begrijp je soms niet wat de jeugd allemaal bedenkt (ik gooide vroeger de Adidas Nastase gewoon in de wasmachine). Ik denk niet dat veel mensen dit achter Jossa hadden gezocht. Nu is dat natuurlijk allemaal prima ware het niet dat Joost door het uitvoeren van de poetsactie van zijn witte schoenen zijn zwarte korfbalschoenen even vergeten was. Gelukkig kon vader Rob met behulp van een mobiele telefoon opgeroepen worden om Joost zijn zwarte stappers af te leveren bij Refleks. Rob sprong op de elektrische fiets, nam tijdens de toch naar Refleks ook nog even de mobiel op om vervolgens met hoge snelheid met 1 hand remmend een auto te ontwijken die het op Rob had gemunt. Gelukkig voor Rob met zweet in de bilnaad en zoon Joost liep het allemaal net goed af en kon Jossa de wedstrijd starten op zijn zwarte korfbalschoenen (zie de teamhug) voorzien van het juiste profiel.
Wat doet Sabine daar eigenlijk nu weer op de achtergrond?
VEO A1, voor een groot deel jong en onervaren als junior (Britt, Esther, Nienke, Inez, Kelt, Kenai) met een tweetal ervaren steunpilaren (Bjarne en Joost) had uit de 1e 2 wedstrijden 2 punten gehaald. Natuurlijk even niet vergeten de reserves Sabine, Simon en geblesseerde Imme hier te vermelden. Refleks geldt daarbij als kanshebber op de titel. Toch was er hoop en zat er misschien wel een surprise in de lucht. De voortekenen waren daarbij aanwezig. Naast de ‘Blue Tiger’ sjaal, zonwerende cap en een aardbeitje blijkt de goedheiligman zijn pepernootpieten al vooruit gestuurd te hebben, kortom tijd voor een surprise.
VEO A1 begon scherp, nam het voortouw en wist zelfs een voorsprong op te bouwen van 2 doelpunten verschil. Onder leiding van coach Julia met assistent coach Marco (zoekt u een coach, bel Marco) en een prima fluitende scheids (let wel, het is ook de week van de scheidsrechter) ontstond er in de 1e helft een fraai onderling duel. Er werd geknokt en gevochten om uiteindelijk met een ruststand van 7 – 7 de kleedkamer te bezoeken. Op dat moment ben je altijd wel een beetje nieuwsgierig wat er in de kleedkamer besproken wordt maar helaas was ik daar verder geen getuige van. Wat er wel gebeurde was dat Refleks (mogelijk geholpen door Toverdrank, mental coaching of gewoon geloof in eigen kunnen) sterk de kleedkamer uitkwam. Refleks was plots zuiver en bouwde in korte tijd een voorsprong van 4-5 doelpunten op. Ondanks groeps- en individuele coaching en inzet van de time-out had VEO niet direct antwoord op het spel van Refleks. Toch deed VEO het daarbij nog niet zo slecht want uiteindelijk wisten ze er na de rust nog 6 te scoren maar tegen de in totaal 19 doelpunten van Refleks was VEO simpelweg niet opgewassen. Kleine dissonant daarbij was nog dat Bjarne 5 minuten voor tijd met een ‘bal’ op de enkel het veld moest verlaten.
Blijft het laatste onbeantwoorde raadsel nog staan. Zo’n 17-18 jaar geleden kwam er een jongen (toen nog klein van stuk maar nu wat groter) ter wereld die door zijn ouders Joost werd genoemd. Prima naam, niet te lang dus ook fijn in het dagelijks gebruik om de jongeman naar het roepen van de naam te corrigeren op minder gewenst gedrag. Toch is er iets gebeurd. Joost is Jossa geworden. Dat kan natuurlijk maar ik tel nog steeds 5 letters en levert daarbij voor de neutrale kijker verwarring op want wie is Jossa? Nou Jossa is dus Joost. Begrijpt iemand het nog. Nou de schrijver niet. Daarom het voorstel om Joost, alias Jossa voortaan Joske te noemen! Lijkt er ook op en geeft het een soort van relaxte zuidelijke twist. VEO A1, volgende keer beter en Imme en Bjarne een spoedig herstel gewenst.
Dick