VEO 6 kwam deze zaterdag nog in Nieuwerkerk aan de IJssel in actie om voor derde (!) week op rij voor het kampioenschap te strijden. Coaches Marco Rot en Rianne Breeschoten (kon helaas niet aanwezig zijn…) hadden de afgelopen weken een stevige dobber hun pupillen weer bij de les te trekken en vooral te trainen op afronden, want aan het spel lag het niet in de vorige twee wedstrijden: kansen zat gecreëerd, maar de bal wilde simpelweg niet in de korf vallen en dan gaat er onvermijdelijk een “virus” de kop opsteken, genaamd “Twijfel in eigen kunnen”… Coach Rot had dit goed in de smiezen en hield voorzien van een persoonlijke boodschap (“Je bent goud waard” voor je team…) vooraf een bezielende toespraak en raakte daarmee precies de juiste snaar…

VEO mocht gelijk spelen om samen met ADO het kampioenschap binnen te halen, maar wilde natuurlijk winnen en alléén de titel binnenslepen… Toch leek het Voorburgse vlaggenschip van de breedtesport aanvankelijk wéér “de Sjaak” te worden, want pas na 14 minuten scoorde Robin Kuijpers met een van rand op de rand stuiterende bal VEO’s eerste. De Nieuwerkerkers hadden toen al driemaal de korf gevonden en VEO speelde lange aanvallen met veel schoten en rebounds, maar de bal wilde er wéér niet in… De wijze waarop Kuijpers’ bal echter in de korf verdween (Met een aangenaam lekker beetje mazzel…) deed de hoop opvlammen… Als het nu toch eens wel méé zou zitten?!… Captain Birgit Moerkerken (Met een geluidloze “zoever” van afstand…) tekende nog geen minuut later voor 2-3, maar de thuisploeg had het antwoord snel klaar: 4-2.

De Voorburgers gaven echter niet op: aanval op aanval teisterde de Nieuwerkerkse korf en de inmiddels gearriveerde delegatie van concurrent ADO zag VEO in deze fase minstens drie vrije doorloopballen missen… Vijf minuten voor de thee schoot Nathalie van der Weijden (furieus ingevallen, haar team opzwepend…) zelf de 3-4 binnen en na een interceptie van de als altijd hardwerkende Richard Groenendijk kon Anne Koot (onvermoeibaar, moet ergens extra batterijen hebben…) een minuutje voor de onderbreking VEO langszij brengen: 4-4.

Het tij leek eindelijk te kantelen!…
Direct na de hervatting kwam Nieuwerkerk nog eenmaal op voorsprong (5-4), maar vervolgens ging het gas van de Voorburgse scoringsmachine wijd open… Aaron Nilsson (wederom na werk van Groenendijk) realiseerde 5-5, waarop Koot de goed gevulde Voorburgse tribune voor het eerst voor een voorsprong deed juichen (5-6, na vijf minuten). De thuisploeg gaf zich echter nog niet gewonnen (6-6)… Van der Weijden onderscheidde zich in deze fase ook nog eens verdedigend met als gevolg dat Nilsson (2x) koelbloedig een gat kon slaan (6-8), waarna in de daarop volgende aanval Niels Reitsema een strafworp (geforceerd door van der Weijden…) mocht benutten (6-9). Dit alles in de eerste 10 (!) minuten na rust…

De Nieuwerkerkse pijp bleek leeg en VEO kon verder uitlopen met een leep omdraaiballetje van Kuijpers (6-10), een fraai schot van Eliza van der Klink (6-11, ik denk dat zij het hoogste schotpercentage had vandaag…) op aangeven van de diverse malen nuttige Sietske Scheffers en een korte kans van “rots in de branding” Hristo Dest (6-12, met nog zes minuten te spelen…). Bij deze stand durfden de inmiddels bijgelovig geworden supporters eindelijk het spandoek “VEO 6 Kampioen” op de tribune te ontvouwen en de aanwezige ADO’ers begrepen, dat het kampioenschap definitief naar Voorburg zou gaan… De 7-12 van Nieuwerkerk deed er eigenlijk niet meer toe, het VEO-feest kon losbarsten…


VEO 6 heeft ook deze wedstrijd vooral in de eerste helft tegen zichzelf geknokt en dit keer behalve van Nieuwerkerk eindelijk ook van zichzelf gewonnen. Het “Twijfel-virus” werd geëlimineerd door stug doorgaan en volhouden, waardoor de “bubbels” (en pitchers van de sportieve ADO’ers!…) achteraf misschien wel extra lekker smaakten… Het is ze van harte gegund: Een team met een leuke sfeer en ook nog eens lekker korfballend. Er zit spel en spirit in deze ploeg: men werkt voor elkaar en zoekt naar de beste kans. Iedereen heeft een eigen rol: als het nodig is offert men zich op (Winny ’t Hoen was niet fit en liet haar tweede invalbeurt in het belang van de ploeg voorbijgaan…) en knokt voor elke bal (Sascha van Hoorn, de stille stofzuiger…). Met Rot en Breeschoten aan het roer zie ik VEO 6 in het tweede deel van het veld zich weer verder verbeteren en bovenal… Veel lol hebben!

Het is weer eens bewezen: De aanhouder wint!
Proficiat kampioen VEO 6!!!!! 🙂
(Scores VEO 6: Aaron Nilsson 3x/ Anne Koot en Robin Kuijpers 2x/ Birgit Moerkerken, Nathalie van der Weijden, Eliza van der Klink, Hristo Dest en Niels Reitsema allen 1x.)

