VEO 1 had nog een kleine rekening open staan tegen het bezoekende Zwijndrechtse Albatros, dat de ranglijst aanvoerende Voorburgers tijdens de heenwedstrijd in de laatste fase een puntje afsnoepte.
In het lekker gevulde Essesteijn kwam de pot wat moeizaam op gang. VEO pakte wel de “lead” met 2-0 (Daan de Groot en Jeanne Jongenburger), maar je kon na vijf minuten (bij 2-1) een speld horen vallen toen De Groot ogenschijnlijk lelijk geblesseerd raakte en tegen zijn doen in op het veld bleef liggen. Verzorger Niels Waalewijn kon hem oplappen, maar later in de wedstrijd weer aan de bak voor Sylvia Jongenburger. Zowel de Groot als Sylvia J konden gelukkig de wedstrijd uitspelen, ben hierdoor wel benieuwd naar Waalewijns wondermiddeltjes…
Albatros kwam terug tot 2-2, maar Roy van der Kroft (Een “jump-shot”) en de Groot (VEO’s 200e dit zaalseizoen…) maakten weer verschil: 4-2. Sylvia J bracht vanaf de vrije worpstip de Voorburgers vervolgens op 5-3, maar daarna sloop Albatros dichterbij en stond met nog vijf minuten te spelen (slechts) 5-5 op het bord. Echter vanaf dat moment raakte het scoreverloop even in een stroomversnelling: Bouke van Drunick (weer betrouwbaar als een “huis” reboundend…) zorgde met “fluwelen touch” van grote afstand voor 6-5. Van der Kroft (Vandaag worstelend met tegenstander en arbitrage…) wist op de vierkante millimeter zijn tegenstander te passeren en kreeg op wonderbaarlijke wijze de bal in de handen gefrommeld: 7-6, waarna Sanne Cramer een vrije worp met een doorloop afrondde (8-7).
VEO leek maar niet op gang te komen en Albatros klampte -niet erg geïnspireerd ogend- steeds weer aan. In de laatste minuut voor de rust werd echter toch het –naar later bleek- beslissende gaatje geslagen: Rieks van Dam (Als altijd rustig en hard werkend, ondanks een stevige elleboogstoot eerder in de wedstrijd van een Albatros-vrouw…) tekende voor 9-7, terwijl de Groot met een heuse “Buzzer-beater” een halve tel voor rust de 10-7 erin goochelde…
Kort na de thee joeg de immer gedreven De Groot 11-7 door de korf en oogde Albatros reeds verslagen, het leek wat plichtmatig de rug te rechten, maar kon geen potten breken: Van Dam (flitsende combi met Van Drunick), De Groot (een korte kans) en Marije Scheffers (Vrije worp afrondend) hielden de Zwijndrechters op afstand (14-10). Dit verschil kwam eigenlijk niet meer in gevaar: Jeanne en Sylvia J hielden Albatros af: 16-12, waarna bij 19-13 (Strafworp De Groot, geforceerd door Michelle Jongenburger; Korte kans Van Drunick en een “Van Dammetje”…) op drie minuten voor het einde de wedstrijd eigenlijk was beslist: zes doelpunten achterstand was vandaag echt teveel voor dit Albatros om het kunstje van de heenwedstrijd te kunnen herhalen. Op zeker spelend gunde VEO zich terecht geen ruimte voor “gallery-play” en de Voorburgse boot eindigde in veilige haven bij 20-14, een Albatros in de verte uitzwaaiend…
De vreugderush met de eindstand op de achtergrond en op de voorgrond de jas aantrekkend: een vader die erg trots kan zijn op de prestatie van zijn kind [wat mij betreft ”MVP” van deze match…]…
Coach René Arnoldus was achteraf blij met de punten, maar toonde zich net als captain de Groot achteraf realistisch: de ploeg was niet in beste doen, maar ook dan moet je kunnen winnen…
VEO won dus zelf (nu 13 punten) en zag later op de dag de nummers twee (Vriendenschaar, in opmars) en drie (Fortis) van de ranglijst tegen elkaar spelen: Het Zeeuwse Fortis (nu tweede met 11 punten) won in eigen huis, wat maakt dat VEO nu twee punten “los” staat, terwijl Vriendenschaar de derde plek deelt met Valto uit de Lier (beiden tien punten). Er is absoluut nog niets beslist: Volgende week gaat VEO op bezoek bij Vriendenschaar in Hardinxveld-Giessendam, thuis werd met vier goals (Een spannende pot uiteindelijk 25-21, maar 21-21 nog drie minuten voor tijd…) verschil gewonnen… De week daarna gaan de Voorburgers naar de Lier en weer een week later komt Fortis naar Essesteijn… Tel hierbij op, dat de strijd om degradatie ook ongemeen spannend is (drie teams: Tjoba, Albatros en RWA op 6 punten allen voorlaatste) en weet dan dat er geen enkele “makkelijke” wedstrijd meer gaat komen: Elke volgende wedstrijd kan voor iedere ploeg in deze poule beslissend zijn in de strijd om kampioenschap of tegen degradatie: Hoezo “Poule des doods”?…
(Scores VEO 1: Daan de Groot 7x/ Rieks van Dam 3x/ Sylvia en Jeanne Jongenburger, Roy van der Kroft en Bouke van Drunick -m.i. ”Most Valuable Player” vandaag- 2x/ Sanne Cramer en Marije Scheffers 1x)
Voorafgaande aan de hoofdmacht ontmoette VEO 2 ranglijstaanvoerder Albatros 2. Een “zes punten wedstrijd”, want er was een driedubbele Inzet: wegpoetsen van een blamerende eerste helft in Zwijndrecht (13-5…) en… ófwel verstevigen van de plek in de hogere regionen ófwel zeker afhaken in de strijd om de titel…
De Voorburgers lieten zich dit keer in de eerste 30 minuten het kaas niet van het brood eten: zij zaten de Zwijndrechters steeds op de hielen: ondermeer door direct de 1-1 te scoren met een afstandspoeier van Denise –sinds kort een béétje Sies- van Wees; een geluidloze zoever van Janneke van Aalst (2-2); 3-3 door Christiaan Enderink; 4-5 via een zeer fraaie bovenhands genomen “ingehouden” doorloopbal van Surinaams international Kamil Hiralal én een loepzuivere vrije worp van van Aalst: 5-6. Toch leek het even mis te gaan bij 6-9 (opnieuw Hiralal), maar nog voor de rust kwam VEO door de prettig spelende Bram Habermehl weer op 7-9.
Na de thee nam de thuisploeg het heft over: Enderink (“The Beast”) -vandaag ijzersterk reboundend- maakte op karakteristieke wijze 8-9 en daarna ging VEO “erop en erover”… Esther Boogert (9-9 en 12-9) met Habermehl (10-9 en 11-9) er tussenin brachten de Voorburgers na een kwartiertje op drie doelpunten voorsprong. Uiteraard knokte Albatros terug en er ontspon zich een aparte strijd in de wedstrijd, namelijk: “Wie heeft de langste …?” (Voor de duidelijkheid: Rebounder…) de ene na de andere nét iets langere speler kwam in het veld, maar uiteindelijk won VEO met Yannick Sterk (vele meters hoog…) deze “tussenwedstrijd”…
De zeker niet lange Ascha Strampraad schudde de Zwijndrechtse dreiging met een fraai schot (13-11) weer af, waarop Boogert dit herhaalde (14-12). Uiteindelijk bepaalde van Aalst (“Jannie” voor intimi…) VEO’s eindscore ruim acht minuten voor tijd op 15 goals. Koploper-af Albatros beet hier de tanden op stuk: eindstand 15-14! Een fraaie revanche voor de herboren reserves.
VEO 2 staat nu vierde met tien punten, maar “hijgt” de top drie in de nek: Valto 2 staat eerste met 12 punten (Over twee weken Valto 2 – VEO 2…) en Fortis 2 (komt daarna nog naar Essesteijn) heeft nu net als Albatros 2 elf punten. VEO heeft er al één uit de top drie voor de tweede keer gehad: “One down, two to go…”??…
(Scores VEO 2: Esther Boogert, Janneke van Aalst en Bram Habermehl 3x/ Kamil Hiralal en Christiaan Enderink 2x/ Denise –sinds kort dus een béétje Sies- van Wees en Ascha Strampraad 1x.)
VEO 3 bleef lijstaanvoerder. Het moest diep gaan tegen een met scherp schietend Die Haghe 4, dat in de eigen speciaal extra warm (?) gestookte sporthal tegen degradatie vocht: 18-19. VEO 3 miste Roelof Taal (geblesseerd), maar zag met de terugkeer van Kenny Favier de gelederen weer versterkt!
VEO 4, 5 én 6 wonnen eveneens (resp 12-10, 24-15 en 20-6). Bij alle teams valt de spelvreugde op: Exponent daarvan is wel VEO 6, dat in de late uurtjes van Essesteijn haar uiterste best deed om medespeler Niels Reitsema de 20e te laten scoren…!… U mag raden wie deze vanaf de strafworpstip voor zijn rekening nam…
VEO 1, 3, 5 en 6 staan fier bovenaan, VEO 2 en VEO 4 “zitten op het vinkentouw”..
Waar gaat dit allemaal eindigen?…
