Valto uit de Lier is gedoodverfd titelkandidaat in de eerste klasse, waar VEO 1 is ingedeeld. Zij speelden nog maar één wedstrijd en wonnen deze met maar liefst 34-23, terwijl VEO met drie punten uit twee matches een aardig potje meeblaast richting de top. Kortom een streekderby tussen twee teams met ambitie in een bomvol Essesteijn, ingrediënten voor een pittig potje… En dat zou het worden!
Waar velen een overmacht van Valto verwachtten, liet VEO zich vanaf het begin het kaas niet van het brood eten… Ondanks een vlotte 0-2, kroop de thuisploeg langszij en wist via 4-4 door twee goals van Sylvia Jongenburger zelfs naar 6-4 uit te lopen. Ongeveer halverwege de eerste 25 zuivere speelminuten waren de ploegen weer in balans bij 7-7 (opnieuw Sylvia J), waarna Valto geleidelijk de score naar zich toe trok en de ploegen met 9-13 aan de thee mochten.
Een redelijk ruime voorsprong voor de gasten, maar de wedstrijd verliep in hoog tempo met felle duels, waarin Valto soms nét iets slimmer opereerde. Ondanks dit gat heerste op de Voorburgse tribunes –waar de Blue Tigers, zich weer deden gelden- zeker geen wanhoop. Coach Arnoldus had inmiddels Jesper Verschoor –terug uit den vreemde- weer in de ploeg gebracht, wat VEO verdedigend versterkte. Valto leunde vooral op snelle sterke mannen (8x), terwijl VEO met vijf vrouwengoals zich procentueel gezien geëmancipeerder toonde…
De tweede helft begonnen de Voorburgers gedreven aan een inhaalrace, waardoor het na vijf minuten 14-15 (Bouke van Drunick) stond en de Lierenaren dusdanig benauwd werden, dat hun coach een time-out ter correctie moest investeren. Valto werd zo sterk verdedigd dat zij tweemaal (VEO daarentegen nul keer…) de zoemer van de schotklok hoorden en Daan de Groot’s tegenstander (De Rijcke) tweemaal voor verdedigd werd afgefloten, e.e.a. illustratief voor VEO’s verdedigende druk… Vervolgens begon “het grote wisselen”… Hierna liepen de gasten uit naar 14-18, maar VEO toonde karakter en knokte zich onder andere door een zeer fraaie doorloopgoal van Sylvia J. terug naar 16-18 en zelfs 17-18 (Daan de Groot, sterke pot…) deed met nog zeven minuten te spelen de Voorburgse hoop groeien. Dat Valto 17-19 scoorde deed deze hoop niet zakken, zelfs een belangrijk moment van balverlies aan de middenlijn, waardoor de gasten op 17-20 konden komen deed de blauwzwarte hoofden niet zakken. Met nog vier minuten te gaan hield men geloof, vocht voor ieder centimeter en Valto ging “billen knijpend met klotsende oksels” naar het einde… Het strijdende VEO liet in deze fase helaas enkele kansen (o.a. een omdraaibal) onbenut, maar Jeanne Jongenburger met een doorloop en zus Sylvia brachten VEO toch ruim een minuut voor tijd op 19-20… De hectiek van de laatste tellen kunt u zich voorstellen… VEO ging er vol in en Valto pakte iedere seconde…De laatste 10 seconden waren de Voorburgers in de aanval, er was emotie en drama: temidden van vele vallende Valto’ers claimde de thuisploeg een strafworp, welke de (overigens degelijk leidende) arbiter van dienst op dat moment niet zag zitten… Uiteindelijk gingen de gasten er dus toch met de winst vandoor: 19-20, maar de manier, waarop zij na het laatste fluitsignaal elkaar opgelucht in de armen vielen, was eigenlijk een groot compliment voor VEO…
Waar aan de zijde van de gasten geluiden klonken over een “matige” wedstrijd van hun team, zou je ook kunnen spreken van de verdienste van VEO, dat er vol inging en het Valto verdedigend zo moeilijk maakte, dat zij niet in haar spel kwam. De Lierenaren toonden zich soms iets “volwassener” in de duels, maar het heeft een “haardikte” gescheeld of titelkandidaat “numero uno” was met puntverlies uit Voorburg vertrokken… En dat beseften hun spelers heel goed… VEO’s vrouwen (11 goals, exclusief door hen geforceerde strafworpen) en Valto’s mannen (ik meen 14x…) streden op het scherpst van de snede om de punten. Ik denk, dat VEO met een “snuifje meer mannenscherpte” in de afwerking straks in De Lier best hoop mag hebben!…
Eerstvolgend weekend mag de Voorburgse hoofdmacht naar Vlissingen om daar tegen huidige koploper Fortis (vijf wedstrijdpunten) te spelen. Valto heeft nu vier en VEO drie punten, alle andere ploegen staan op twee… Een poule “des doods”…?! Fortis ligt VEO nog vers in het geheugen: twee seizoenen geleden begon in de Baskensburg de “ommekeer” met (toen) de eerste zaaloverwinning tegen datzelfde Fortis, het werd destijds 14-16 in het voordeel van VEO, maar ja toen… werd er gespeeld zonder schotklok, stonden er vier spelers in de basis, die nu niet meer in VEO’s selectie zitten en knokte VEO voor lijfsbehoud…
(Scores VEO 1: Sylvia Jongenburger 6x/ Daan de Groot 4x/ Jeanne Jongenburger 3x/ Sanne Cramer en Bouke van Drunick 2x/ Jesper Verschoor en Roy van der Kroft 1x)
De reserveteams kwamen voor de hoofdmachten in actie en bleken evenzo zeer aan elkaar gewaagd, maar in deze wedstrijd zouden VEO’s vrouwen het verschil wél maken!
Het eerste bedrijf pakten de Voorburgers binnen vijf minuten de “lead”: via 3-0 (oa. Door Denise van Wees met een koele vrije worp). Vervolgens klampte Valto aan en liep de score aan beide kanten redelijk gelijk op met VEO steeds op voorsprong. Via 5-3 (Janneke van Aalst), 7-5 (“kruip-door-sluip-door-doorloop”) van Ascha Strampraad (haar eerste vandaag) begon Marije Scheffers (8-6) een sterke fase met het afmaken van een vrije worp, waarna zij kort op elkaar twee strafworpen forceerde (Waar VEO er slechts een van benutte…) en een fraaie actie maakte die van Wees weer koel afrondde: 12-9. De ruststand werd bereikt bij 13-11. (De tweede van Strampraad, spelend met rugnummer dertien…)
Vervolgens duurde het ongebruikelijk lang voor de gasten uit de kleedkamer kwamen, waarna zij snel opeen zevenmaal op de stip plaats mochten nemen: hetzij voor een vrije worp hetzij voor een strafworp, terwijl VEO het moest doen met een enkele spelhervatting. Valto passeerde voor het eerst de blauwzwarten bij 13-14, maar Dion ten Brummelaar (Toonbeeld van strijdlust…) bracht VEO weer langszij: 14-14. Later deed Scheffers hetzelfde bij 15-15 en Strampraad (Lekker op dreef…) volgde met 16-16. Met nog twintig minuten te gaan leek Valto bij 16-18 door te pakken en dreigde ook voor VEO 2 verlies. Strampraad (Dus vandaag viermaal trefzeker!) dacht daar anders over en tilde de 17-18 in de korf, waarna Bram Habermehl ruim tien minuutjes voor tijd de gelijkmaker realiseerde: 18-18. VEO’s vrouwen (Achtereenvolgens Scheffers en Esther Boogert) brachten hierop de stand op 20-18 met nog acht minuten te gaan. Ook hier brak dus een zeer spannende slotfase aan: Heel VEO verwachtte een vrije worp toen men bij ten Brummelaar in de aanval de bal uit de handen getikt zag, maar tot teleurstelling van de thuisploeg dacht de leidsman er anders over, waarna Valto wel direct vanaf de strafworpstip mocht aanleggen. Dit betekende 20-19 met nog een kleine vier minuten te gaan. In deze periode werd VEO opvallend snel tweemaal bestraft wegens tijdrekken, wat onrust in het eindspel van de Voorburgers veroorzaakte, maar uiteindelijk haalde men door hard werken en geloof houden toch de winst binnen, zodat de onbenutte kans vanaf de stip in de laatste minuut (!) er niet meer toe deed… Eindstand dus 20-19, precies andersom dan de latere eindstand bij de vlaggenschepen….
En zo won VEO 2 wel van de gasten, vooral dankzij de vrouwen (12x trefzeker, exclusief de strafworpen) waar Valto 2 het net als hun eerste vooral van de mannen (13x) moest hebben… Jaja…Tijden veranderen, ik speelde nog met “paaldames”… Die goede oude tijd… 🙂
Ik zou zeggen: “Houden zo” VEO 2! Jullie hielden het vertrouwen en daar begint alles mee… Ook in de poule van de reserves is alles mogelijk: op de eerste plek staan nu twee teams met vijf wedstrijdpunten en twee daaronder (o.a. VEO) met vier, laat die tweede ploeg met vier nu nét Fortis 2 zijn, wat volgende week in Vlissingen VEO opwacht… Volgens mij hoeft VEO 2 in deze vorm voor niemand in de poule bang te zijn….
(Scores VEO 2: Ascha Strampraad en Remi Hartgers 4x/ Marije Scheffers en Bram Habermehl 3x/ Denise van Wees en Janneke van Aalst 2x/ Esther Boogert en Dion ten Brummelaar 1x)