De selectiegroep van VEO werd dit weekend over Oost en West verdeeld: VEO 1 trof in Enschede de directe concurrent Rigtersbleek (tot vandaag ook alles gewonnen) en de reserves moesten naar Sassenheim om TOP 3 én de lokale kermis het hoofd te bieden.
VEO 1 startte als vanouds: Binnen twee minuten lagen er drie in de korf (Sanne Cramer, Sylvia Jongenburger en Michelle Jongenburger) en toen daarna ook de mannen (Rieks van Dam en Dion ten Brummelaar – sterke start! – 2x) wakker werden kwamen er nog eens drie bij. Ergo: na 10 minuten leidden de Voorburgers met 6-0 (!). De eerste klap is een daalder waard, nietwaar?
Deze dreun kwamen de gastheren en –vrouwen nauwelijks te boven. Steeds kroop Rigtersbleek wel dichterbij, maar door op tijd weer te scoren behield VEO de voorsprong. Behalve bij 0-0 is de thuisploeg alleen bij 9-9 nog langszij gekomen vooral omdat de Voorburgers soms lange pauzes inlasten in hun scoren en bij die laatste stand zelfs een strafworp onbenut lieten, maar tegelijk liet men zich hier niet door van de kook brengen: Er werd gerust met 10-11.
Na de thee pakte VEO weer de draad op en liep uit naar 10-14 (Sylvia J., Roy van der Kroft en Daan de Groot). Rigtersbleek bracht de formatie van coach René Arnoldus vervolgens niet meer in gevaar, omdat VEO steeds op tijd zelf ook weer scoorde en daarbij was de gekozen tactiek doeltreffend. De einduitslag van 18-19 is zelfs nog enigszins geflatteerd te noemen, omdat VEO bij 16-19 zeker van de winst was en de thuisploeg daardoor in de laatste twee minuten nog twee goals kon inlopen.
Achteraf meldde een zeer contente aanvoerder de Groot, dat de vrouwen Michelle (“weergaloos verdedigd”) en Jeanne Jongenburger (scoorde twee minuten voor tijd haar enige en voor VEO heel belangrijke treffer: 16-19) verdedigend ijzersterk waren en – met de steun in de rug van de mannen- zorgden voor een complete “lock down” van de gevaarlijke aanvallende vrouwen van Rigtersbleek. Tenslotte bleek Sylvia J met 5 goals en diverse storingen -ondanks een virusje- ook weer heel belangrijk. VEO had haar huiswerk gedaan, schakelde hard werkend het scorend vermogen van de tegenstander gericht uit, speelde collectief sterk en incasseerde daarvoor de verdiende beloning.
Momenteel staan de Voorburgers na vier wedstrijden zonder puntverlies fier bovenaan de ranglijst in de eerste klasse (hoe lang is dat geleden…?), waarbij in de komende weken nog ploegen wachten, die in de onderste helft van de ranglijst bivakkeren. Aanstaande zaterdag komt het nog puntloze Revival uit Terschuur naar Westvliet. De Groot (en met hem heel VEO!) wil alles winnen, zoveel mogelijk scoren en de huidige flow vasthouden.
VEO is “on fire”…
(Scores VEO 1: Sylvia Jongenburger 5x/ Dion ten Brummelaar en Rieks van Dam beiden 3x/ Michelle Jongenburger en Roy van der Kroft ieder 2x/ Sanne Cramer, Jeanne Jongenburger, Daan de Groot en Bouke van Drunick elk 1x)
VEO 2 miste een aantal belangrijke krachten (op de bank in Enschede) in de wedstrijd tegen TOP 3, welke zich bijkans midden op een kermisterrein afspeelde.
Het was door deze kermis al een prestatie om het veld te bereiken: gelukkig waren we op tijd vertrokken, want er moest geparkeerd worden in de buurt van Voorhout… Daarbij voltrok de match zich onder de keiharde “muziek” van –naar ik vermoed- de lokale “grunge-Bollenband”. Mijn oren suizen nog na…
Vanaf het begin pakten de Voorburgers brutaal de handschoen op en zaten op 1-0 en 7-6 na in de eerste helft steeds aan de positieve kant van de score. Dankzij onze ontketende “Suriprof” Kamil Hiralal (Inmiddels door naar de tweede selectie van het Surinaams Korfbalteam! Go Kamil, Go!…), die op vitale momenten (7-8, 9-11 en 10-13) zijn ploeg bij de hand nam. Tel daarbij de hardwerkende, sterk spelende Denise van Wees (twee goals, prettige rebounds en een prachtige achterwaartse aangeef op Captain Yannick Sterk) en de solide reboundkracht van diezelfde Sterk op, gevolgd door de “stuitergoals” van Christiaan Enderink (ondanks lenzenpech –vindt die maar eens terug op het veld…-) en ziedaar: de ruststand van 10-13 was absoluut verdiend.
Na de rust verwierf VEO -over veel verschillende schijven scorend (Enderink, Hiralal, Esther Boogert, Ascha Strampraad en Bram Habermehl)- met nog 20 minuten te spelen een prachtige voorsprong van 12-18. Maar toen kwam een lepe wisselcarroussel van TOP in actie, de sluipschutters werden bij herhaling voorgesorteerd en VEO vergat hier en daar te scoren, terwijl soms wat te gretig werd gespeeld. Tegelijk zagen de Voorburgers met lede ogen, dat de thuisploeg meerdere malen van de strafworpstip mocht aanleggen, waar VEO dit slechts eenmaal in de hele wedstrijd mocht doen.
Het inbrengen van Remi Hartgers bracht Voorburgs gevaar voor de korf terug, maar ook hij kon niet voorkomen, dat de voorsprong als sneeuw voor de zon (het was erg mooi weer die dag.) weg smolt. Bij 20-20 en nog drie minuutjes te gaan bracht Hartgers nog wel met zijn tweede goal VEO op 20-21, maar het Sassemse antwoord lag een fractie later alweer in de korf. Bij 21-21 was de spanning tastbaar en dreigde TOP nog beide punten in de wacht slepen, maar opeens bleek de wedstrijd afgelopen en haalde VEO aan de ene kant opgelucht adem, maar aan de andere kant voelde deze remise als een verloren punt. TOP heeft slechts tweemaal een voorsprong gehad in de hele wedstrijd. Voor mij was het verdiend geweest als de volle buit naar Voorburg gegaan was.
Er werd met enig ontzag naar het grote TOP gekeken, maar dat bleek achteraf niet op zijn plaats. Een vrijuit spelend VEO maakte het de thuisploeg bijzonder lastig. VEO 2 groeit (niet alleen letterlijk, ze lijken elke week langer te worden…) week na week. Het staat nu op een gedeelde zesde plek met TOP. Volgend weekend wacht koploper en streekgenoot KVS 3, een derbysfeer, VEO zou de koploper weleens onaangenaam kunnen verrassen…
(Scores VEO 2: Kamil Hiralal en Christiaan Enderink beiden 4x/ Bram Habermehl 3x/ Esther Boogert, Denise van Wees, Ascha Strampraad, Remi Hartgers en Yannick Sterk allen 2x)