Sterk VEO velt NKC’51

In de eerste competitieronde had NKC uit Nijverdal ruim gewonnen van Revival (18-8), terwijl VEO de zware uitwedstrijd tegen Nova binnenhaalde (23-24).

Vanaf het eerste fluitsignaal liet VEO er geen misverstand over bestaan: binnen 10 seconden lag de eerste bal van Sylvia Jongenburger in de korf, waarna de scores aan Voorburgse zijde elkaar in hoog tempo opvolgden: 2x Jeanne Jongenburger, 2x Dion ten Brummelaar (2x handig nabij de korf…), 1x Sylvia J en 1x Rieks van Dam zorgden voor een tussenstand van 7-1 na tien minuten spelen. Pas toen begon NKC (Suizebollend als een aangeslagen bokser… Was het de lange reis?… VEO is bekend met de zware reis naar het oosten sinds de zaalcompetitie van vorig seizoen…) een beetje in de wedstrijd te komen of nam VEO wat gas terug? Via 8-2 (Sylvia J), 9-3 (fraaie flitsende combinatie tussen van Dam en afronder Daan de Groot…), 10-4 (Jesper Verschoor) legde de ten Brummelaar (de eerste speelhelft absolute “Koning van de korte kans”…) opnieuw gewiekst een balletje in de korf: 11-7. Maar daarna kropen de gasten dichterbij tot 11-9 en leek héél even de wedstrijdspanning toe te nemen met de match van vorige week (toen verspeelden de Voorburgers kort voor de thee hun riante voorsprong…) in het achterhoofd. VEO bleek in Bilthoven gelukkig geleerd te hebben, het bleef beheerst en met vertrouwen doorspelen, waardoor Sylvia J. (slim loerend op kansjes, haar gewicht in goud waard voor VEO…) met haar vierde treffer de tussenstand aftikte op 12-9.

Het tweede bedrijf begon (ik zou haast zeggen, “vanzelfsprekend”…) met een treffer van Sylvia J, waarna Michelle Jongenburger met een doorloop VEO weer op veilige afstand bracht: 14-9. Weer twee treffers aan Voorburgse zijde verder [Sylvia en de hardwerkende Jeanne J; de 3JS zijn dit seizoen verenigd in VEO 1… 🙂 ], betekende 16-11, maar tegelijk startte NKC haar laatste tegenoffensief en morste VEO wat kansen. In deze fase had vooral aanvoerder de Groot het fysiek soms zwaar te verduren, maar de blauwzwarten hielden hun beheersing en dat werd bij 17-15 (Roy van der Kroft vanaf de strafworpstip) uitbetaald met een belangrijke treffer door Sanne Cramer (18-15) met nog tien minuutjes op de klok. Vervolgens zag VEO een score van Bouke van Drunick afgekeurd, maar zelfs dat bracht de hardwerkende ploeg niet uit balans. Na 19-15 (vijf minuten voor tijd, de zevende alweer van Sylvia J…) joeg Jeanne J haar team middels twee aanvallende intercepties op, hetgeen uiteindelijk resulteerde in VEO’s 20^e treffer door de Groot, die ondanks forse wind in de rug (ahum..), een doorloop in de korf wist te toveren. Eindstand: 20-15. (Hiermee was merkwaardigerwijs toch een “eminence grise” supporter met vooruitziende blik uit Nijverdal licht verguld: hij won met zijn voorspelling van de einduitslag de bijbehorende prijs, naar ik hoop niet onderweg terug naar huis of voordien genuttigd…)

Coach René Arnoldus en de Groot waren na de wedstrijd uiteraard terecht tevreden over het spel en het resultaat. VEO heeft lering getrokken uit de wedstrijd in Bilthoven, de rust is bewaard, het vertrouwen was er vanaf het begin en dat werd beloond. Daarbij was de beginopstelling (van Dam had plek geruild met de Groot) op een enkele plek aangepast. De ploeg toont hiermee aan naast korfbalkwaliteiten ook over lerend vermogen op mentaal terrein te beschikken.

Petje af! We hebben nog bijna een heel seizoen te gaan, waar gaat dit eindigen?…

De reserves van VEO speelden ondanks goede start 2-0 (Van der Kroft 2x, totaal 4x trefzeker in VEO 2) een ongelukkige eerste helft tegen Oranje Wit 2. De gasten gaven –hiertoe aangevuurd door een zeer “aanwezige” coach- enorm veel druk op de ballijnen, wat leidde tot balverlies aan Voorburgse zijde, terwijl tot overmaat van ramp een strafworp onbenut bleef. De ruststand van 6-9 zou het team uiteindelijk de das om doen.

In de tweede helft kwam VEO na het inbrengen van enkele wissels terug tot 12-14 (score van de jarige Ascha Strampraad) en 13-15 (Janneke van Aalst) acht minuten voor het einde, maar de eindstand van 14-16 (Van Drunick) stond –ondanks het toen inbrengen van Sylvia J- vijf minuten voor het laatste fluitsignaal al op het bord.

Ondanks het “winnen” van de tweede helft (8-7) stond VEO 2 met lege handen, maar juist door die tweede helft is er tegelijk grond voor optimisme. Dat beaamde coach Robert Schoof achteraf weliswaar uiteraard teleurgesteld, maar tegelijkertijd realistisch: VEO 2 is een ploeg in opbouw.

Aanstaand weekend reizen Telstar 1 en 2 van Hoevelaken naar Westvliet. Dit zijn oude bekenden uit de zaalcompetitie van de afgelopen winter. Telstar 1 heeft twee wedstrijdpunten en Telstar 2 staat net als de VEO-reserves nog op nul. Met de historie in het achterhoofd (Zware duels op het scherpst van de snede, waarin zowel VEO 1 en 2 drie wedstrijdpunten veroverde. In Sporthal ‘de Slag’ –“What’s in a name”?…- in Hoevelaken bleef Telstar zelfs met geheel lege handen achter… ) verwacht ik, dat de gasten tot op het bot gemotiveerd zijn revanche te halen…

(Scores VEO 1: Sylvia J 7x/ Jeanne J en Dion ten Brummelaar ieder 3x/ Daan de Groot 2x/ Michelle J, Sanne Cramer, Jesper Verschoor, Roy van der Kroft en Rieks van Dam elk 1x)

(Scores VEO 2: Roy van der Kroft 4x/ Denise van Wees en Esther Boogert beiden 2x/ Janneke van Aalst, Ascha Strampraad, Marije Scheffers, Bouke van Drunick, Bram Habermehl, Christiaan Enderink allen 1x)