Het zand van VEO’s oude kunstgrasveld klopte ik op het nieuwe veld uit mijn schoenen. Drie jaar had ik niet gekorfbald. Gelukkig pasten mijn schoenen nog. Voordat ik goed en wel na de eerste training van het veld was gestapt waar we de volgende dag al een oefenwedstrijd zouden hebben, zag ik dat een van mijn nieuwe teamgenoten al een pitcher had gehaald. Dit kon nog wel eens een gezellig jaar worden terug bij VEO.
Dezelfde dag haalde ik ’s ochtends in Caïro bij het falafel-tentje om de hoek mijn voorlopig laatste Egyptische ontbijt. Daarna was het wachten op de bestelde Uber om mij naar het vliegveld te rijden. Daags ervoor stond ik ook al een poosje te wachten op mijn Uber, toen bleek dat de bestuurder een arm in het gips had en alleen zijn rechterarm kon gebruiken voor het rijden. Geen probleem in Egypte. Net als de taxichauffeur die mij rondreed met een kopje thee in zijn hand en even later met zijn nog vrije hand zijn telefoon opnam. Insha’Allah, als God het wil, gaat het allemaal goed. God had ik wel aan mijn zijde in Egypte. Zo ook toen ik die woensdagochtend op de dag van de eerste training om 9.40 uur rustig mijn koffers incheckte voor mijn vlucht van 10.20 uur naar Amsterdam. Dat de EgyptAir medewerker op dat moment niets zei over mijn overgewicht van ruim tien kilo, was mooi meegenomen. Dat soort dingen zullen straks In Nederland zal dat straks allemaal wel anders zijn met alle regels en punctualiteit. Dat bleek al toen ik zaterdag een oefenwedstrijd met VEO 3 meedeed. Het was 27 graden, heerlijk koel weer om in te sporten na drie maanden in Caïro met temperaturen tegen de 40 graden. Waarom er dan in Leiden bij Pernix drinkpauzes werden ingelast, begreep ik niet helemaal.
Drie jaar niet gekorfbald, en nu drie keer in vier dagen na terugkomst in Nederland. Best nog een leuk spelletje eigenlijk.
Nu ik er toch was en een jaar bij VEO zou korfballen voordat ik zou terugkeren naar Egypte, wilde ik ook wat doen voor de club waar ik al zestien jaar kwam. Al vlug kwam ik in het bestuur terecht en ik wilde graag onder meer de zichtbaarheid van VEO op Facebook vergroten. Naar de VEO-site wordt vrijwel alleen gesurft om te kijken hoe laat gespeeld wordt, en op ieder verveeld moment scrolt men door de Facebooktijdlijn op zoek naar afleiding. Vaak wel (meer dan) twintig keer per dag. Een prima plek dus om VEO-nieuws te brengen.
Een jaar eerder had VEO geen voorzitter en het destijds driekoppige bestuur had erg hard gewerkt om de eindjes van onze fraaie vereniging aan elkaar te knopen. Een mooi moment om in te stappen en het bestuur verder uit te breiden. Met een prachtig nieuw clubgebouw lag er een stevig fundament. Het bestuur omarmde mijn idee om Cock te vragen als voorzitter, die mij met zijn (interim)managementervaring de ideale persoon leek om bij VEO een tijd aan het roer te staan. Cock zag dat direct zitten en daar ben ik blij om. In mijn jaar als bestuurslid heb ik ontzettend veel van Cock en zijn managementervaring opgestoken en veel geleerd van de andere bestuursleden: de tomeloze energie van Krista die op heel veel vlakken binnen de vereniging actief is (en daardoor een wandelende VEO-encyclopedie is in het bestuur), de korfbalwereldkennis en scherpte van Boudewijn, de punctualiteit van Rosemarie als secretaris die het bestuur altijd goed op de hoogte hield en overal vroeg bij was, de nauwkeurige penningmeester Luc die het bestuur bij de les hield over de haalbaarheid van plannen en financiën, de altijd kalme en weldoordachte bijdrages van Jan, en de zeer gewaardeerde nieuwe kracht Remco met zijn humor. Al mijn goede wensen zullen jullie, en alle andere vrijwilligers op VEO, te vergezellen en mijn vertrouwen in jullie is groot.
Het voelt ook vreemd en onvolmaakt om te vertrekken: zoveel werk waar ik door drukte niet aan toekwam en ideeën die ik zelf niet kon uitwerken. De mogelijkheden voor een (alternatieve/tijdelijke) sporthal op het VEO-terrein en een rookverbod op het terras. Op meer dan de helft van de middelbare schoolterreinen mag op initiatief van de scholen nu al niet meer gerookt worden en vanaf 2020 is dat ook per wet verboden. Waarom dan nu nog wel roken op drukke zaterdagen met veel kinderen roken op het VEO-terras?
Maar goed, met het huidig bestuur (dat nog steeds op zoek is naar uitbreiding!) weet ik dat de club mooie tijden tegemoet gaat. Er zijn nieuwe stappen gezet zijn en nog vele zullen volgen. Weet daarbij dat het meeste werk achter de schermen gebeurt.
Ik blijf de club op een afstand(je) volgen vanuit Egypte. Eerst ga ik nog even aan de studie om mijn Arabisch uit te breiden (nu op C1-niveau) en scripties te schrijven en daarna hopelijk hier in Caïro aan het werk. Nederland blijft mijn thuis dat ik graag bezoek, en dan zal ik vast ook even bij VEO langsgaan, dat dan weer een stap verder zal zijn. Insha’Allah, als God het wil.
Joost Scheffers