Rigtersbleek/ Cottus was in Enschede de tweede tegenstander van VEO in de zaalcompetitie. De thuisploeg had de week ervoor gelijk gespeeld en VEO won het eerste duel.
Onder het toeziend oog van drie supporters (misschien leuk om mee op te lopen bij een volgende uitwedstrijd?… Uitsupporters van de week…?) startte VEO in de enorme Diekmanhal net als de week ervoor weer “eager” met verdedigend druk op de bal en veel snelle schotpogingen. Halverwege de eerste helft was er tweemaal een voorsprong (0-2 en 2-4) maar daarna kantelde de wedstrijd geleidelijk naar de thuisploeg. VEO maakte het zichzelf lastig door te weinig rebounds (zowel aanvallend als verdedigend) te winnen. Daarnaast kampten de Voorburgers met een lage trefzekerheid van vooral het tweede aanvalsvak, waardoor aanvallen vaak na één gretige schotpoging al voorbij waren. De thuisploeg daarentegen zette de aanvallen rustig op, borgde eerst de rebound en ging vervolgens na een vertragend samenspel pas tot een doelpoging over. Via 5-5, 6-6, 8-6, 10-8, en 11-10 namen de Enschedeërs het initiatief over en liepen uit naar een ruststand van 13-10.
Na de thee ging Rigtersbleek verder waar het gebleven was en VEO eveneens: direct na de rust misten de Voorburgers twee opgelegde kansen. Twijfel en onzekerheid sloeg zichtbaar toe…Na zeven minuten keken de blauwzwarten tegen een bijna onoverbrugbare achterstand van zes doelpunten aan (17-11), waarbij de thuisploeg het tempo nog verder verlaagde om tijd te winnen… Tot dan was het vooral Sylvia Jongenburger, die VEO in de race hield. Halverwege de tweede helft (18-14) kwam Roy van der Kroft in het veld en begon VEO aan een inhaalslag. Sylvia Jongenburgers zevende treffer betekende 18-15 en van der Kroft zelf (strafworp) maakte 18-16. Met nog een kleine tien minuten te gaan kwam het vertrouwen terug en leek nog alles mogelijk. Ook de tweede aanval kwam op stoom en Daan de Groot schoot vijf minuten voor tijd VEO eindelijk weer langszij: 18-18.
Toen van der Kroft daarop van afstand 18-19 aantekende, braken er voor VEO en haar trio supporters vier héééél lange minuten aan… Deze fase stond bol van spanning en hectiek: gemiste schoten van beide kanten, een futiliteit die opeens afgefloten werd, een misverstand in de verdediging van VEO leidde tot de gelijkmaker, tenslotte nog een door VEO fel betwiste en … gemiste strafworp voor de thuisploeg… Eindstand: 19-19… Pfff…
Het gelijkspel mag een neutrale toeschouwer de eerlijkste eindstand vinden, maar VEO leek zichzelf in haar gretigheid te kort te doen. Daarbij waren de Voorburgers op een handvol cruciale momenten in de wedstrijd niet gelukkig met de arbitrage, alhoewel dat met een hoger schotpercentage geen invloed van betekenis gehad zou hebben. Tenslotte bleek Rigtersbleek over een sterk vrouwenkwartet (Bepaald niet voor de poes… Enkelen groot en sterk, makkelijk schietend vanaf grote afstand) te beschikken, dat leunde op de slimme reboundkracht van de mannen.
VEO daarentegen toonde een bewonderenswaardige veerkracht door een achterstand van zes doelpunten uit te wissen. Dit kan echt een energiebron voor de toekomst zijn. Zeker met iets rustiger spel, efficiëntere afronding en meer oog voor elkaar kan Telstar (volgende zaterdag in Essensteijn 19.05 u) met vertrouwen tegemoet gezien worden.
En toen nog 200 kilometer over diep donkere wegen terug naar het westen… Toch ook wel een klein beetje opgelucht…
[Scores VEO: Sylvia Jongenburger 7x/ Daan de Groot 3x/ Bouke van Drunick, Rieks van Dam, Roy van der Kroft allen 2x/ Michelle Jongenburger, Sanne Cramer en Jesper Verschoor ieder 1x.]
