Afgelopen zaterdag was er in Papendal een KNKV Bondsraad. De Bondsraad is zeg maar het korfbal parlement van Nederland, de Algemene Ledenvergadering. Al werkt dat bij een verbond natuurlijk wel iets anders dan bij een vereniging, omdat het met bijna 100.000 leden niet doenlijk is om iedereen daar toe te laten. Daarom kiezen de clubs in ieder van de 5 districten die het KNKV kent, hun vertegenwoordigers: de Bondsraadsleden. Elk district heeft 7 Bondsraadsleden en afhankelijk van de grootte van het district vertegenwoordigt elk Bondsraadslid een aantal stemmen.
Het KNKV organiseert jaarlijks 3 keer een Bondsraad, namelijk in mei, in oktober en in december. In december staan de jaarplannen en de begroting op agenda en die werden dus afgelopen zaterdag behandeld. En na beantwoording van een aantal vragen door penningmeester Jan Beunder werden plannen en begroting unaniem goedgekeurd. Een mooi resultaat waarmee Jan 8 jaar penningmeesterschap op een mooie manier kon afsluiten. Ook zijn benoeming tot erelid van het KNKV was unaniem.
Er waren nog wat andere agendapunten, waarbij voor mijzelf de herziening van de Rompregeling Arbitrage het meest belangrijk was, omdat dit tot mijn portefeuille hoort. Deze regeling is een uitvloeisel van de al jarenlang lopende plannen voor de verbetering van korfbalarbitrage in het algemeen. Hierin worden bijvoorbeeld de verplichte levering van scheidsrechters geregeld en alle zaken die daarmee verband houden. De regeling was aan herziening toe en na een uitgebreide inventarisatie, waarbij alle clubs de mogelijkheid hadden voor inspraak, zijn er een aantal wijzigingen voorgesteld. In de vergadering heb ik zowel de gevolgde procedure als het resultaat kort uitgelegd. Ook hier was er een vragenronde en werd na de beantwoording daarvan het voorstel unaniem goedgekeurd.
Niet ter besluitvorming, maar ter informatie, was een presentatie van Jan Fransoo, de voorzitter van het IKF (de internationale korfbal organisatie), over de stand van zaken rond internationaal korfbal. De presentatie was tegelijk een voorwendsel om Jan Fransoo naar Papendal te lokken, want hij werd vereerd met de Wilson erebeker. Deze beker wordt uitgereikt aan iemand die zich bijzonder heeft ingezet voor de verspreiding van korfbal.
Wat toch bij de Bondsraad telkens weer opvalt is dat de samenstelling toch niet echt een afspiegeling lijkt van korfballend Nederland: slechts 2 van de 35 leden zijn vrouw en ik schat dat gemiddelde leeftijd boven de 45 jaar ligt …
Auteur: Jeroen Breeschoten