Zaterdagmiddag 14/12, 14.20 u: ik was er klaar voor! Te Pijnacker zou VEO 5 in de immense Viergang aantreden tegen Avanti 5. Vooraf resp. 2 en 4 wedstrijdpunten, met de wetenschap dat de onzen in eerdere wedstrijden best hier en daar een puntje meer verdiend hadden.
Tot mijn grote verrassing richtte de (bij Feyenoord zo verfoeide…) VEO “huddle” voor de wedstrijd zich vanaf de grond tot míj́, de enige supporter op een hoge tribune met heeeeeel veeeel (Halloohoo Essesteijn??… 😉…) stoeltjes en een onbedoelde doch uitdagende glijbaan ertussen voor kindertjes. VEO 5 vroeg mij unaniem en massaal om een wedstrijdverslag te schrijven, tja…. Zoveel charme is moeilijk te weerstaan en mijn ego zwol gelijk een Zwelbast (Zie Bommel…). Maarrrr… het is gewoon een prettig team, dat leuk speelt en best beschreven mag worden. Dus thuisgekomen in gierende vaart het toetsenbord van stal gehaald. Voor deze keer alleen een korte zakelijke samenvatting vanuit de grijze massa zonder foto’s, want -onvoorbereid als uw scribent was…- de camera ligt nog in de mottenballen… (Volgende keer dus actiefoto’s!)
De Voorburgers hadden een uitgebalanceerde opstelling uitgedacht. Eén vak voorzien van routine en rust: Suus de stofzuiger, vadertje Timothy de Graaf fysiek sterk en leep, Ricardo Muyres de goalgetter van de week ervoor en Sietske (Hyroxy) Scheffers als koele killer. Het andere vak zéééér dynamisch door ontembaar jeugdig elan: youngsters Jesse Schelwald (technisch top, meestal super zuiver en retesnel) naast Sven Knijnenburg (onvermoeibaar alom aanwezig met een neusje voor de korf), Moedertje Margit (Mar) Heine voor broodnodige ervaring en tot slot Birgit (Bir, nee niets met bier te maken…) Moerkerken voor overzicht en om alle jeugdige veulens in toom te houden.
De thuisploeg startte voortvarend en VEO keek al snel een 2-0 achterstand aan. Tot plots de puzzelstukjes op hun plaats vielen, VEO de kuierlatten aantrok en Avanti bij rust sip tegen stevige achterstand aankeek (ben even kwijt of dit nu 4-9 of 5-9 was…). Onze blauwzwarten (die dag in gestyleerd oranje…) gaven de Pijnackenaren (Of zeg je Pijnackers of misschien toch Pijnackenaars… afijn u begrijpt de bedoeling…😜…) een lesje in efficiëntie tot een maximaal verschil van wel vijf goals, jaja … 4-9 was echt een tussenstand… Lepe goals van oa. de Graaf en Scheffers, een poeier van Bir en natuurlijk een beauty van Schelwald.
Na de rust tapten de gastheren en -dames (met name die laatsten…) uit een ander vaatje: stukje bij beetje slopen zij terug mede dankzij het inbrengen van een geslepen oude rot… u kent het type? Groot, sloom ogend, duels bij de paal opzoekend, voorzien van dodelijk schot en bliksemsnel op de eerste 25 centimeter… Daarnaast verlegden zij het accent van hun aanvallen op enkele met scherp schietende vrouwen. Tel daarbij op, dat de onzen hier en daar wat vermoeid leken of zich -ondanks de geroutineerde Heine en rustige Moerkerken- in het dynamische verloren en er nog maar een versnellinkje bovenop gooiden, waardoor men soms harder liep dan de eigen schoenen… Óf zit het helemaal anders? De eerste helft gaat de laatste weken eigenlijk heel goed, maar die tweede helft komen tegenstanders dan weer geleidelijk terug. Dan rijst bij mij de vraag: Is het verlangen naar de derde helft bij dit team soms te groot?… 😜…
Ergo, kort voor tijd keek VEO tegen een 11-10 achterstand aan, waardoor ons publiek (C’est moi dus…) -inmiddels liggend over meerdere stoelen, want ook in de Viergang zijn de zittingen niet prettig voor de bilpartij…- het ergste vreesde.
De sporthal (zeer ruim opgezet…) begon trouwens in die fase aan alle kanten mega-onrustig te worden met inlopende ploegen aan beide korte zijden, aan de zijde tegenover de tribunes schermen waarachter druk gestuiterd en geschoten werd en tenslotte in de schaarse ruimte direct tussen veld en tribune nóg een korf met inschietende spelers… Tegelijk liep die tribune almaar voller (maar nog stoeltjes genoeg…). De Viergang leek wel een ontwakende vulkaan die geleidelijk naar een eruptie groeide…. Ik moest -geen idee waarom??…- opeens terugdenken aan die arme scheidsrechter bij VEO 1 – Merwede de week ervoor die twee losgeslagen (hooligan) peuters het hoofd moest bieden en deze tot ieders tevredenheid vervolgens zeer kort hield…😉…
Maar…oh wacht, nu ga ík sneller dan mijn schoenen… 🤭…. Ik ben u nog de “apotheose” verschuldigd: Renate van Vliet en Tijn Huf lieten zien, dat een goede reservebank een prettig gegeven is. Beiden scoorden in de eindfase en de tactisch uitgespeelde Huf nam zelfs met een leuke doorloop de zeer verdiende gelijkmaker (11-11) voor zijn rekening. Het gelijkspel werd een feit en deze uitslag was in mijn ogen terecht.
Relaxt genoten van een leuke, spannende en sportieve wedstrijd, waarbij soms onbedoeld een beukje werd uitgedeeld. Wel een beetje vermoeide ogen van het volgen van het dynamische vak, maar gelukkig waren de oogbollen dit keer (Zie paar jaar geleden KVS 1 – VEO 1…) niet van kas gewisseld. Je raakt langzamerhand gewend aan “dynamisch korfbal”. Komt u ook eens kijken naar deze toppers?
Afsluitend nog een gouden tip voor mijn collega’s Gerry en Terry: Zet bij de uitwedstrijd tegen Merwede Schelwald en Muyres op de bank! Wanneer de Sliedrechters wéér die catenaccio tactiek van stal halen en “de bus bij de korf parkeren” zijn dit twee mannen die er met gemak achter elkaar een paar in kunnen leggen (Zie de vorige wedstrijd tegen TOP 7) maar vergeet ook Moerkerken niet: voor als die bus onverhoopt boven op de korf geparkeerd wordt… Zij knalt er met gemak dwars doorheen…😄…
Fijne Feestdagen allemaal en tot 11 januari, wanneer VEO 5 om 16.35 u in Essesteijn op vissafari gaat!!!