VEO 1 behaalde vorige competitieronde in een geweldige ambiance op Westvliet het kampioenschap in de eerste klasse. De laatste drie wedstrijden heeft het team zich tot doel gesteld de eindstreep zonder puntverlies te halen en zoveel mogelijk te scoren… Degradant Revival was in Terschuur deze zaterdag de gastheer en ontving de kampioen op gepaste wijze met bloemen…
Maar… direct daarna barstte het Voorburgs kwartiertje los… Pas bij 0-9 (!) viel de eerste treffer van de thuisploeg…. (1-9 dus…)… Revival hervond zich toen lichtjes tot 4-10, maar daarna was het definitief “uit met de Terschuurse pret”: via 4-14, 5-15, 6-16 en 8-18 (wat een mooie cijferreeks…) werd een “eindstand waardige” rustscore bereikt: 8-20: VEO was in bloedvorm, speelde in hoog tempo -ondanks de inmiddels tot kunst verheven vertragingstactiek, welke Revival toepaste- de thuisploeg van de mat, wat weer -begrijpelijkerwijs, ik zou er ook wanhopig van geworden zijn…- enige frustratie bij de gastheren en -vrouwen teweeg bracht…
De tweede helft ging VEO onversaagd op jacht naar méér goals (Het “target” lag voor de wedstrijd op 25 doelpunten… Uit zeer betrouwbare bron vernomen…) en gaandeweg “popte” de onwaarschijnlijke mogelijkheid van 40 treffers “op”… In eerste instantie nam Revival na de thee het initiatief naar 9-20, maar daarna scoorden de Voorburgers 16x (!!!) op rij; pas bij 9-36 viel een volgend doelpunt van de thuisploeg… Eindstand: 12 -39, onvoorstelbaar….
Natuurlijk was VEO volop in de “overdrive” op jacht naar de 40e goal, maar ondanks kansen daarop werd dit bijgestelde einddoel net niet bereikt, maar ach… ik klaag niet 🙂 … Super gewoon!!
Coach René Arnoldus vatte het zelf aldus kort samen: “Van minuut één tot minuut 70 hebben we gas gegeven, alles gedaan om zoveel mogelijk goals te maken en zo weinig mogelijk goals tegen te krijgen. Gevolg: een meer dan terechte uitslag 12-39”. Hij zag geen uitblinkers, maar een echte teamprestatie, waarbij het niet uitmaakte wie scoorde. Hij sprak van een “fantastische prestatie in deze rommelige weken met het kampioenschap al op zak”. Een speciaal dankwoord richtte Arnoldus tot de wissels van VEO 4, die naar Terschuur waren gereden om hun vlaggenschip te ondersteunen.
Kort samengevat: Revival werd aan alle kanten weggeschoten en afgetroefd door de geoliede kampioen VEO, dat met 39 goals -voor zover ik weet- een ”persoonlijk record” vestigde?… Een uitermate sterke pot van de ArnoldusAcht vandaag, waarbij andermaal een sterke bank haar waarde bewees: vaste kracht Sanne Cramer moest kort voor de wedstrijd geblesseerd afhaken, “stand-in” Lisette Altena speelde alsof zij niet anders gewend was, “chapeau”!…
Over twee weken komt nummer twee van de ranglijst Sparta naar Voorburg, zij zullen deze uitslag met ongeloof aanschouwen, maar het was toch echt waar… Wat zal het op 26/5 worden??…
(Scores VEO: Daan de Groot 12x (Wow…)/ Sylvia Jongenburger 8x/ Roy van der Kroft en Bouke van Drunick 5x/ Rieks van Dam 4x/ Michelle en Jeanne Jongenburger 2x/ Lisette Altena 1x)
VEO 2 speelt elke wedstrijd een finale met het oog op lijfsbehoud. Deze zaterdag tegen kampioenskandidaat KVS 3 in Scheveningen, een team vol geslepen ex-topkorfballers, wat bovenaan staat in deze reserve overgangsklasse en vast van zins is kampioen te worden om hun tweede het reserve hoofdklasse-schap te doen behouden. (KVS 2 degradeert uit die klasse, maar kan door het kampioenschap en daaraan gekoppelde promotie van KVS 3 naar de reserve hoofdklasse ondanks de degradatie toch volgend seizoen in deze klasse weerkeren…)
VEO kwam na 1-0 op 1-1 (vrije worp “Jannie” van Aalst) en zelfs op 1-2 door een korte kans van Dion ten Brummelaar, maar daarna kregen de “Vissen” vrijwel vrije doortocht tot 9-2, tot Marije Scheffers eindelijk weer een Voorburgse treffer aantekende. Een minuut of wat voor de rust mocht Bram Habermehl een door diezelfde Scheffers geforceerde strafworp verzilveren en daarmee stond een tussenstand van 12-4 op het bord, waar VEO in de thuiswedstrijd KVS nog het vuur aan de schenen legde en de ruststand 6-6 was…
Kort na het begin van het tweede bedrijf verschenen de eerste Voorburgse wissels in het veld, waarna enige evenwicht in de score kwam, via 14-6 (Melanie van der Weijden en ten Brummelaar opnieuw), 20-10 (Linda Jongenburger 2x, Esther Boogert en Renee Molman) en 20-13 (Scheffers, Habermehl en Boogert) werd een eindstand van 22-14 (Habermehl) een feit. De tweede 35 minuten werd door deze score -als je de speelhelften apart bekijkt- afgesloten met 10-10, waardoor het des te jammer was hoe de eerste helft verliep, zeker als je ook nog bedenkt dat de eerste wedstrijd door de kampioen met de hakken over de sloot en de tong op de schoenen met een marginale 15-16 binnen gehaald was…
Het meegereisde publiek kon alleen genieten van het lekkere weer en laag over het veld scherende meeuwen, die echter geen van de “Vissen” oppikten, alhoewel dat soms haast niks scheelde… VEO zag drie goals afgekeurd en speelde tegen een sterker KVS; met iets meer vertrouwen en slagvaardigheid moeten er mijns inziens toch nog punten te behalen zijn?!… Er is hoe dan ook nog een kans, maar dan zullen de reserves de laatste twee potten moeten winnen, o.a. van directe concurrent in de strijd tegen degradatie KCC 3 (zaterdag 26/5, 14.00 u op Westvliet…), de tweede helft biedt perspectief…
VEO 3 verloor van Avanti 3 en ziet daarmee de kans op promotie slinken. Er is nog een kans, maar dan moet er -uitgaande dat concurrent Tempo 2 geen misstap begaat- driemaal op rij gewonnen worden! En dan komt het aan op de laatste wedstrijd 2/6 uit in Alphen aan de Rijn bij Tempo, hier zal dan de beslissing gaan vallen… Tempo heeft nu nog één verliespuntje minder dan VEO…Ik blijf hopen en heb vertrouwen in ons derde, maar de Alphenaren zijn volgens coach Anton van Heusden een heel zware dobber, het zal geen makkie worden, zeker niet nu het vertrouwen door Avanti wat ingedeukt is….
VEO 4 verichtte een huzarenstukje! Door de winst op koploper Weidevogels 3 (11-10) hield het Achilles 4 achter zich en bleef op de voorlaatste plek met uitzicht op Dijkvogels 3 dat met 23-13 een pak rammel kreeg van Achilles. Het is onderin zinderend spannend: Dijkvogels staat 6e (8 punten), VEO 4 7e (7 punten) en Achilles 8e (6 punten). De laatste degradeert sowieso, maar of de één na laatste degradeert is afhankelijk van de andere poules: de twaalf slechtste nummers 7 van de afdelingen A t/m X degraderen. Hmmmm… Dit vraagt een “wiskunde-knobbel”… Dus maar gewoon zoveel mogelijk punten halen… Op 26/5 moet VEO naar het “hol van de leeuw”: 14.00 u Achilles 4 – VEO 4, op 2/6 komen de Dijkvogels nog naar Westvliet… Hopelijk vindt ons vierde de zwakke plek van dit Achilles!…
VEO 5 groeit naar de “clash” met KZ-Danaïden aanstaande donderdag 17/5 om 20.30 u op Westvliet. Deze zaterdag wonnen VEO’s “brains” (o.a. dankzij een wervelend duo Anker & Bakermans…) met duidelijke cijfers (15-10) van nummer drie Madjoe 3 en stelden daarmee de tweede plek en promotie naar de reserve derde klasse zeker. Winst op KZ (de eerste wedstrijd won KZ nipt met 13-12 van VEO…) betekent “haasje-over” en dan voeren onze (ex-) studenten de ranglijst aan met één punt voorsprong op KZ en nog één wedstrijd resterend op 2/6 tegen nummer voorlaatst Reeuwijk 3. Alle kans dus!!…
VEO 6 begon enigszins vermoeid na een enerverend Hemelvaart weekend (Wat brakjes?!…) aan de pot tegen het slimme Fortuna 7. De eerste wedstrijd tegen de Delftenaren was met 15-11 verloren gegaan, maar deze wedstrijd begon VEO weer met frisse moed.
Het spel was goed en verzorgd, maar de bal wilde er te vaak “net niet” in… de ruststand van 4-6 gaf nog hoop, maar na de thee kon Fortuna uitlopen naar 7-13. Zoals gezegd, het was iets te vaak “net niet” ondanks fraai spel over alle schijven.
Fortuna had daarbij soms iets meer “de geest” (Eén van de Delftse spelers imponeerde mij op dit vlak bijzonder door zijn treffers bijkans trommelend op de borst met de oerkreet “Jaaaarghh….” te vieren…), wellicht had VEO 6 het Hemelvaart weekend nog ietsies in de benen?… Toch vind ik ze elke week beter spelen en die teamgeest is gewoonweg top…!
(Scores VEO 6: Hristo Dest 2x/ Winny ’t Hoen, Sietske Scheffers, Aaron Nilsson, Niels Reitsema en Robin Kuijpers allen 1x)