Een donkere donderdag voor Halloween trof VEO in de diepe binnenlanden van Bleiswijk na een tocht over een mystieke toegangsweg –uitgeholde pompoenen met brandende kaarsen zouden hier als straatverlichting niet misstaan…- Maassluis als eerste opponent tijdens de Haagse Korfbaldagen aan de oevers van dampende Rottemeren…
Waar de Voorburgers –na een korte herstelperiode net in training voor de zaalcompetitie en beducht voor blessures- in een experimentele opstelling een voorzichtig begin van de zaalperiode ambieerden trof het een tot in de botten gemotiveerd Maassluis, dat het fysieke niet schuwde. Daarnaast vond de match plaats in een hal, waar de verraderlijke vloer stroef oogde, maar bij gebruik meer op een schaatsbaan leek en waarvan de belijning tot het einde bij alle spelers verwarring veroorzaakte…
De eerste helft lag het initiatief vooral bij VEO dat steeds voorsprong (tot tweemaal toe drie punten) pakte, maar ook weer verspeelde. Kwikzilver Sylvia Jongenburger “genoot” een driedubbele dekking (twee vrouwen en als dat niet voldoende was stapte er ook nog een man in de baan van de Voorburgse…), maar wist toch nog viermaal te scoren, terwijl in het andere vak Daan de Groot er vijf in legde (waarvan twee strafworpen verdiend door de sterk acterende Michelle Jongenburger en één stip geforceerd door Sanne Cramer, die in de tweede helft ook met slimme passing de aandacht trok.). Bij rust was de stand 14-14.
Na de onderbreking –waarin VEO Ascha Strampraad en David Nanusevski in de ploeg bracht- leken de Voorburgers steeds meer terrein prijs te moeten geven aan het fanatieke Maassluis, dat vlot speelde en een verrassend hoog schotpercentage (vooral enkele mannen) aan de dag legde. Tel daarbij op, dat de thuisploeg vele vrije worpen ter beschikking kreeg om te kunnen scoren (wat bijna in 75% gebeurde), terwijl VEO er wat dat betreft in aantal bekaaid vanaf kwam… Na tien minuten gebeurde wat werd gevreesd: de koud in het veld gekomen Strampraad maakte een smak op het veld en moest ogenschijnlijk lelijk geblesseerd het veld weer ruimen voor Melanie van der Weijden.
Maassluis was doende in die periode uit te lopen naar een voorsprong van vier punten (18-14), waarop het voorzichtige VEO tot een tussensprint besloot: de gaskraan ging even open en binnen enkele minuten was het weer 18-18, waarna met nog ruim 15 minuten te gaan het om en om scoren weer kon beginnen. Nanusevski (weer hardwerkend) en Bouke van Drunick (lekker in de wedstrijd, fraaie goals) waren beiden tweemaal trefzeker en hielden de thuisploeg in het vizier, maar uiteindelijk trok Maassluis toch aan het langste eind (23-21) en kon VEO langs de donkere weg de thuisreis aanvaarden. (Gelukkig had een slimmerik op de heenweg steentjes gestrooid…)
Na afloop was er natuurlijk teleurstelling over het resultaat en vooral schrik over de blessure van Strampraad, maar ook realiteitszin, immers op het veld kwam de Voorburgse machine ook gaandeweg en ná de oefencampagne op stoom en dan gaat het pas om het ‘echie’…
Coach René Arnoldus is druk aan het knutselen en puzzelen, straks vallen de stukken weer in elkaar. Wie weet aanstaande zaterdag 16.45 u in Sporthal Leidschenveen tegen ONDO al…
Maarruh…. Halloween komt wel steeds dichterbij… brrr…
(Scores VEO: Daan de Groot 6x/ Sylvia Jongenburger 5x/ Bouke van Drunick 4x/ Rieks van Dam 3x/ David Nanusevski 2x]/ Michelle Jongenburger 1x)
